

Σαν τα βουνά της Πιτσιλιάς δεν έχει για περδικα.andreas78 έγραψε:Αγαθά κόποις κτώνται και πάντα εν τι δικαίω η απόλαυσης..!!!!!Anthimos έγραψε:Καλημερα
Μια ωραια εξορμηση εχτες στα βουνα της Πιτσιλιας!
Τεσσερα πουλια κτυπησα εγω αλλα κρεμασα 3 και 1 ο συγκυνηγος
Ευχαριστη εκπληξη ενα νεαρο σκυλι με ωραιες φερμες και επαναφορες .
2 απο τα τρια πουλια απο δικές του ενέργειες
Φωτογραφια προς τιμην του μικρου
Ίσος προς ίσον, δεν υπάρχει άλλη περίπτωση στα βουνά της Πιτσιλιάς.!
ΕΤΩ ΕΠΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ 1-2 ΠΕΡΔΙΚΙΑ ΡΕ ΣΠΥΡΟ ΜΟΥ...ΑΠΛΑ ΒΟΛΕΥΚΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ''ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ'' ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥspyrosspyrou851 έγραψε:Eγώ θωρώ ούλλοι κάμνετε τους φασσάριες τζιαι μόνο περτίτζια παίζετε![]()
ΝΙΚΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΝΚΟΚΝΙΤΟNikos έγραψε:Γεια σας φίλοι μου καλή ημέρα να έχετε!!
Μετα απο μια άσχημη εμεπειρία στην 2ρη εξόρμηση, που δεν εύχομαι σε κανένα, επανήλθαμε στην φυσιολογική μας κατάσταση!!
Αν και νόμιζα ότι η ημέρρα μου ξεκίνησε άσχημα γιατί ο συνκυνηγός με έστησε για κανένα 20λεπτο, για λόγο που τον δικαιολόγησα αμέσως, είχα άδικο. Στο καπάκι μια απρόσμενη συνάντηση με φίλο απο το φόρουμ με έκανε να αλλάξω τελείως διάθεση.![]()
Χάρηκε που τα είπαμε φίλε εστω και στον ψώφο και στο πόδι.
Η εξόρμηση μας θα ήταν σε μιά πρωτόγνωρη τοποθεσία. Είχα ακούσει ότι έχει ωραίες παγανιές.
Οντως ωραία κομμάτια, τα περδίκια σε ικανοποιητικούς αριθμούς, αλλά πολύ νευρικά προσηκώνονταν απο το μίλι.... Κατάφερα να χτυπήσω ενα και με την βοήθεια του σκύλου να το πάρω, διαφορετικά λόγω του ότι ήταν κουτσόφτερος θα τον έχανα, ο συνκυνηγός όπως μου αφηγήθηκε εκανε ενα χρυσό καλίτζι σε πέρτικο αλλά πήρε μια φάσσα.
Το απογεύμα είπα να δοκιμάσω την τύχη για καμιά φραγκολίνα , μιας και ακόμα δεν βρηκα. Τα πρώτα ίχνη μας οδήγησαν σε ενα ορτύκι ( το πήρε ο σκύλος χωρίς ) φαίνεται ότι κάποιος άλλος κυνηγός το είχε χτυπήσει αλλά δεν μπόρεσε να το βρει, το πουλί φαινεται να είναι προηγούμενης εξόρμησης γιατί το χτύπημα που έχει στο πόδι, έχει μολυνθεί( εννοείτε πως δεν θα καταναλωθεί).
Δευτερο ίχνος , δευτερο ορτύκι το οποίο κατέληξε στο γιλέκο.
Μπαίνω στο τελευταίο κομμάτι της παγανιάς ...Ενα αυτοκίνητο περνάει απο το δρόμο στο τέλος της παγανιάς και δυο φαντομ περνανε προς τα πίσω σε απαγορευτικες αποστάσεις. Λαλά πουμέσα μου πανε Νικολή! Δεν τα λογάριασα καλά όμως,πάω ακόμα 30 μέτρα, φρρρρρρρρ και μπαμ! οοοοοοοο'ι' μες τον ποταμό ρε γ....!!!έπεσε μέσα στο χάος!! ενα 15λεπτο προσπαθούσαμε να μπούμε μέσα αλλά μάταια.... ξεκούραση ενα 5λεπτο και να μιλώ μόνος μου με τον σκύλο.... τόση αποσταση τόσον αγώνα και να τον χάσουμε? Πάμε και θα τον βρούμε.... μακάρι να είναι καλα!! μια τρύπα στην αρχή του ποταμού ήταν αρκετή να τρυπώσει και να τον φέρει...Μαλιστα λέω τωρα σχολάσαμε , πίσω για το αυτοκίνητο.
Λίγα μέτρα πριν το αυτοκίνητο, ίχνος, δεν παμε καλά λεω, τί γινεται εδώ? Τα ίχνη με οδήγησαν μέσα στο χωράφι που ήταν το αυτοκίνητο... ο σκύλος σαν τρελός , εκεί που έκανα την σκέψη κάτι έχει εδώ πετάγεται η φραγκολίνα!! μπάμμμ μια ενσικτώδες βολή μέσα στους μάραθους και...... πάει απέναντι.... εκάμαμεν τα μαμμούλια λαλώ....![]()
Εν πειράζει , υγεία να υπάρχει να είμαστε κάλά κια θα την βρούμε ξανά!
Σπύρο μου , λεβέντη μου όχι να νομίσεις ότι εννα σου πιάσω τον τίτλο σου στις περιγραφές αλλά εφκήκε μου ρε φιλε !!![]()
andreas78 έγραψε:Λεβεντάθρωπε μου, θα σου πω μια μικρή αληθινή ιστορία, αφιερωμένη σε όλους.....!!!!!!!!!!
Στα 15 μου χρόνια, πρίν 22 χρόνια δηλαδή, άρχισε ο θείος μου να μου δίνει το όπλο για πρωινές παγανιές στις πέρδικες και έκτοτε με σκυλιά φέρμας, μέχρι τότε μόνο στην τσίκλα και καμιά ωρίτσα στην έναρξη της φάσσας. Την επόμενη χρονιά και λίγο πρίν την έναρξη του έκανα παράπονο γιατί όλοι όσοι άκουγα έπιαναν το όριο ενώ εμείς και οι δύο μαζί ίσα που το αγγίζαμε σε κάθε εξόρμηση.
Η απάντηση του άμεση…… «φέτος να σε πάρω γιέ μου να παίξεις όσους θέλεις», ήρθε η πολυπόθητη εκείνη μέρα και με πήρε σε ημιορεινή περιοχή της Λάρνακας, μόλις πήγαινε να ξημερώσει του είπα να στήσω τα όπλα και είπε όχι, θα περιμένεις να ξημερώσει για να δεις το κυνήγι που θα γίνει και μετά ότι θέλεις θα κάνουμε…!!!!
Ξημερώνει ο Θεός και έχοντας παρκάρει σε ένα λοφίσκο είδα μπροστά μου 5 σειρές από πόστα τα οποία έβαλλαν όπως τα αντιαεροπορικά σε πόλεμο, μέσα σε 10 λεπτά όλοι είχαν το όριο πάνω τους, οι μισοί το είχαν ξεπεράσει και συνέχιζαν να ρίχνουν χωρίς να μαζεύουν τα πουλιά από το έδαφος. Καθώς ήμουν αποσβολωμένος από το θέαμα μου είπε, «άτε, πιάσε το όπλο να πάμε», εγώ απλά μπήκα στο αυτοκίνητο και έκατσα κλείνοντας την πόρτα.
Η ώρα 9:30 ήμασταν Γερακιές στα γκρέμια.!!!!
Ο θείος στη φώτο τώρα, λίγο μετά τα 50 του χρόνια με 2 εγχειρήσεις σπονδύλου στα νιάτα του από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Φωτογραφία απο το απόγευμα της Τετάρτης, με πρωινή παγανιά σε βράχο με μόνιμη κλήση περίπου στις 40⁰-45⁰ και απόσταση 9,5 χιλιομέτρων και το απόγευμα σε λατζερό με πέυκο στα 1000 μέτρα υψόμετρο.
Κάθε πράμα στον καιρό του Σπύρο!!spyrosspyrou851 έγραψε:Eγώ θωρώ ούλλοι κάμνετε τους φασσάριες τζιαι μόνο περτίτζια παίζετε![]()
ΝΙΚΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΝΚΟΚΝΙΤΟ....
BAIKAL TEAM έγραψε:andreas78 έγραψε:Λεβεντάθρωπε μου, θα σου πω μια μικρή αληθινή ιστορία, αφιερωμένη σε όλους.....!!!!!!!!!!
Στα 15 μου χρόνια, πρίν 22 χρόνια δηλαδή, άρχισε ο θείος μου να μου δίνει το όπλο για πρωινές παγανιές στις πέρδικες και έκτοτε με σκυλιά φέρμας, μέχρι τότε μόνο στην τσίκλα και καμιά ωρίτσα στην έναρξη της φάσσας. Την επόμενη χρονιά και λίγο πρίν την έναρξη του έκανα παράπονο γιατί όλοι όσοι άκουγα έπιαναν το όριο ενώ εμείς και οι δύο μαζί ίσα που το αγγίζαμε σε κάθε εξόρμηση.
Η απάντηση του άμεση…… «φέτος να σε πάρω γιέ μου να παίξεις όσους θέλεις», ήρθε η πολυπόθητη εκείνη μέρα και με πήρε σε ημιορεινή περιοχή της Λάρνακας, μόλις πήγαινε να ξημερώσει του είπα να στήσω τα όπλα και είπε όχι, θα περιμένεις να ξημερώσει για να δεις το κυνήγι που θα γίνει και μετά ότι θέλεις θα κάνουμε…!!!!
Ξημερώνει ο Θεός και έχοντας παρκάρει σε ένα λοφίσκο είδα μπροστά μου 5 σειρές από πόστα τα οποία έβαλλαν όπως τα αντιαεροπορικά σε πόλεμο, μέσα σε 10 λεπτά όλοι είχαν το όριο πάνω τους, οι μισοί το είχαν ξεπεράσει και συνέχιζαν να ρίχνουν χωρίς να μαζεύουν τα πουλιά από το έδαφος. Καθώς ήμουν αποσβολωμένος από το θέαμα μου είπε, «άτε, πιάσε το όπλο να πάμε», εγώ απλά μπήκα στο αυτοκίνητο και έκατσα κλείνοντας την πόρτα.
Η ώρα 9:30 ήμασταν Γερακιές στα γκρέμια.!!!!
Ο θείος στη φώτο τώρα, λίγο μετά τα 50 του χρόνια με 2 εγχειρήσεις σπονδύλου στα νιάτα του από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Φωτογραφία απο το απόγευμα της Τετάρτης, με πρωινή παγανιά σε βράχο με μόνιμη κλήση περίπου στις 40⁰-45⁰ και απόσταση 9,5 χιλιομέτρων και το απόγευμα σε λατζερό με πέυκο στα 1000 μέτρα υψόμετρο.
Ανδρεα μου ξερεις ότι σε εκτιμω πολύ φιλε και πραγματικα λεβεντης ο θειος σου...αλλα βλεπω ότι πολλοι σας λετε για βουνα της Πιτσιλιας και κυνηγια ισος προς ισον...
Αν μου επιτρεπεις να πω κατι...ισος προς ισον στο κυνηγι δεν υπαρχει...για μενα τουλαχιστον...από τη στιγμη που κρατω οπλο και σκοτωνω στα 50-60 μετα....το ισος προς ισον διαγραφεται...
Δευτερο επειδή περασα και από κυνηγι λαγου και από κυνηγια πέρδικας...και οι τοποι που κυνηγουσα ηταν οι αντενες της Μαδαρης και εφτανα με τα ποδια μεχρι Σαραντι...εχω να πω πως είναι πολύ πιο δυσκολο να κυνηγήσεις περδικα στον καμπο, λαγο στο καμπο (μιλω φυσικα μετα τις πρωτες εξορμήσεις)...γιατι είναι πιο ευκολο να σου προσηκωθουν.Στα βουνα πολλες φορες και λογο της βλάστησης σου δινει την ευκαιρια να του κοντεψεις (βρισκει καλυψη σε λατσιες,βατους και πυκνη βλαστηση κτλ) η να μην σε παρει ειδηση σε κανενα γωνιασμα οπου θα σε δει απότομα και να φυγει σε κοντινη από σενα αποσταση...ενώ στον καμπο όταν μια περδικα η ενας λαγος σε παρει ειδηση...θα σου προσηκωθουν από το χιλιομετρο.Τωρα αν η δυσκολια είναι στα ποδια μας εδώ και φυσικα συμφωνούμε.
Ακομα και στη φασα...μετα τις πρωτες εξορμήσεις είναι πολύ πιο δυσκολα τα πραγματα στο καμπο παρα στο βουνο...η πολύ κινηση τις κανει να περνουν υπερβολικο υψος και δεν σου δινουν την ευκαιρια που μπορει να σου δωσουν σε ένα βουνο οπουν επικρατει περισσοτερη ησυχια...
Φιλικα όλα αυτά και απλα λεω την αποψη μου...