Του Άριστου Αριστείδου


Ο κυνηγός με σκύλο φέρμας είναι ένας μοναχικός τύπος ο οποίος προσπαθεί να απολαύσει την τελειότητα μέσα από μια ανατριχιαστική φέρμα. Απολαμβάνει το περπάτημα και αναζητάει την συνεργασία με το ζώο του. Είναι άνθρωπος ο οποίος δεν θέλει φασαρία και δεν αναζητάει την μεγάλη κάρπωση παρά την ποιοτική. Η ευχαρίστηση δεν είναι καθόλου ο θάνατος που φέρνει ο πυροβολισμός αλλά η διαδικασία που προηγήθηκε. Την ώρα που ο σκύλος ακινητοποιείται και με ευχαρίστηση μας δείχνει που είναι το θήραμα, η ήσυχη ατμόσφαιρα, η μοναξιά και ο σύντροφος μας (ο σκύλος μας) απογειώνουν το κυνηγετικό μας πάθος.


Για να καταλήξουμε όμως σε κάτι από τα πιο πάνω τα οποία περιγράφουμε προηγείται μια μεγάλη, χρονοβόρα και πολλές φορές κουραστική διαδικασία. Ένα σκυλί που για δύο χρόνια δουλεύεται αδιάκοπα είναι έτοιμο για να βγει στο βουνό και να ξεκινήσει να μας χαρίζει μοναδικές κυνηγετικές συγκινήσεις. Μπορεί να μην έχει ακόμη την εμπειρία αλλά η εκπαίδευση που έχει θα τον βοηθήσει να γίνει ένα έμπειρο κυνηγόσκυλο και να υπηρετήσει τα πρότυπα της φυλής του. Άλλωστε αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο διαλέγουμε ένα σκυλί, για τα πρότυπα της φυλής του.

 

Τα πρότυπα της φυλής

Όλα τα σκυλιά φέρμας είναι εξαιρετικοί σύντροφοι με ήρεμο και στοργικό χαρακτήρα, άρα τα κριτήρια μας θα πρέπει να συγκεντρωθούν ως προς τον τρόπο έρευνας του σκύλου. Στο εξωτερικό οι κυνηγοί διαλέγουν κυρίως Αγγλικές φυλές όπως το Pointer – setter, τα οποία στο κυνήγι καλύπτουν πιο γρήγορα μεγάλη περιοχή. Σκυλιά ανοιχτής έρευνας τα οποία στις μεγάλες εκτάσεις του εξωτερικού είναι αναγκαία για να ‘σκανάρουν’ το μεγάλο δάσος ή την μεγάλη πεδιάδα. Τα σκυλιά αυτά χρίζουν τέλειας εκπαίδευσης καθώς θα πρέπει να έχουν, σωστή έρευνα και σταθερή φέρμα. Αρκετοί κυνηγοί πλέον χρησιμοποιούν κολλάρα εντοπισμού για να βρούν το σκυλί φερμαρισμένο και να προσεγγίσουν το θήραμα. Η έρευνα πολλές φορές ξεφεύγει από την εμβέλεια του ανθρώπινου ματιού. Φυσικά ακόμη και ένα Αγγλικό σκυλί με τα πιο σπουδαία αγωνιστικά αίματα μπορεί να προσαρμοστεί στις Κυπριακές συνθήκες και να ρυθμίσει την έρευνα του σε ακτίνα όπλου ή ματιού. Αυτό έχει να κάνει και με την εκπαίδευση του ζώου αλλά και με τις εμπειρίες τις οποίες θα αποκτήσει.

Έχω δει Αγγλικούς δείκτες να ιχνηλατούν, αν και το θέαμα αυτό θα έτσουζε τα μάτια ενός Γάλλου ή Ιταλού κυνηγού εντούτοις η ιχνηλασία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και συγκεκριμένα θηράματα είναι αναγκαία. Φυσικά αυτό το προσόν πολλές φορές το αναπτύσσει το σκυλί από μόνο του και δεν του το επιβάλουμε. Η επιφύλαξη και η εντυπωσιακή φέρμα από ένα setter ή ένα Pointer σίγουρα αξίζουν πολλά, όμως για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να καταβάλουμε προσπάθεια ή να στείλουμε τα σκυλιά μας για εκπαίδευση εάν δεν το κατέχουμε το αντικείμενο. Από την άλλη οι Ηπειρωτικές φυλές όπως το Κούτσχαρτ, το Επανιέλ, το Ντράχτχαρτ, δουλεύουν πιο κοντά στο όπλο και σε πιο σιγανούς ρυθμούς. Αυτό πολλές φορές ηρεμεί τον κυνηγό καθώς ελέγχει πιο εύκολα το σκυλί και μάλιστα μέσα στην εμβέλεια του όπλου του. Από την άλλη όμως ένα ηπειρωτικό σκυλί πολλές φορές δεν θα πάρει εκείνο το επιπλέον ρίσκο με αποφασιστικότητα για να εντοπίσει ένα κοπάδι περδίκια τα οποία βρίσκονται εκτός εμβέλειας του όπλου σου.


Άρα τι διαλέγουμε;

Η απάντηση είναι υποκειμενική, διαλέγουμε αυτό που μας ταιριάζει και συμβαδίζει με τον τρόπο κυνηγίου μας. Μελετούμε πολύ καλά τα πρότυπα, βλέπουμε καλά σκυλιά σε δράση και μελετάμε τις απαιτήσεις που έχει ένας σκύλος για να μας αναδείξει τα προσόντα του. Μόνο η αγορά δεν είναι αρκετή. Υπάρχουν καλά σκυλιά σε όλες τις ράτσες, όλες μπορούν να μας συναρπάσουν καθώς έχουν το χάρισμα της φέρμας. Από εκεί και πέρα και πάλι δεν αρκεί μόνο το ταλέντο και η εκπαίδευση του αλλά και η δικιά μας συμπεριφορά!

Τα μεγάλα μας λάθη

Είναι πολλά τα λάθη τα οποία μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τις ικανότητες ή και να καταστρέψουμε ένα σκύλο φέρμας. Είναι εξίσου σημαντικό ο κυνηγός να μπορεί να οδηγήσει σωστά το ζώο του, να μην το σπρώξει σε λάθη ή κακές συμπεριφορές και να το διορθώνει όταν χρειαστεί. Ναι αυτό μπορεί να μας κοστίσει κάποια θηράματα αλλά να είστε σίγουροι ότι θα το ευχαριστηθείτε στην συνέχεια.

Αέρας - Είναι σημαντικό τα σκυλιά φέρμας να τα οδηγούμε αντίθετα του αέρα για να μπορούν να παίρνουν αναθυμίαση.

Πυροβολούμε ότι μας φερμάρει ο σκύλος μας - Μπορεί να ακούγεται ακραίο αλλά εάν το κάνουμε αυτό τουλάχιστο στα πρώτα χρόνια στο βουνό τότε το σκυλί εμπεδώνει στο μυαλό του πλήρως τι πάει να πει κυνήγι.

Δεν το βάζουμε σε κατάσταση ανταγωνισμού. Πολλές φορές η παρουσία ενός δεύτερου σκύλου οδηγεί τα σκυλιά σε κατάσταση ανταγωνισμού. Γίνονται πιο γρήγορα με κενά στην έρευνα τους, ξεσηκώνουν το θήραμα, κάνουν ανοίγματα προς τα εμπρός για να προλάβει το ένα το άλλο.

Δεν τα τιμωρούμε ιδιαίτερα στις πρώτες εξόδους στο κυνήγι έστω και εάν κάνουν χαζομάρες. Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και να δουλεύουμε με επαναλήψεις. Μια κακή εμπειρία στο βουνό μπορεί να κόψει το κυνηγετικό πάθος του σκύλου μας και δεν το θέλουμε αυτό. Μάλιστα ορισμένοι μεγάλοι εκπαιδευτές επιμένουν ότι αφού ολοκληρώσουμε το πρώτο χρόνο με βασική υπακοή και βασικές ασκήσεις φέρμας και επαναφοράς, κατόπιν αφήνουμε τα σκυλιά να κυνηγήσουν ελεύθερα ένα χρόνο και μετά τα καλουπώνουμε.

Σήμερα πέραν από την ανεξάντλητη γνώση μέσα από βιβλία, διαδίκτυο, περιοδικά και ταινίες υπάρχουν και αξιόλογοι εκπαιδευτές οι οποίοι μπορούν να μας βοηθήσουν. Φυσικά όσο περισσότερες είναι οι γνώσεις μας τόσο πιο εύκολη γίνεται η όλη διαδικασία.

Καλά Κυνήγια.