Πριν από λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μας μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αμερική. Αυτή προέβλεπε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κέντρων θηράματος. Στο πρώτο υπήρχε σχετικά όχληση στο δεύτερο όχι. Τελικά διαπιστώθηκε πως το θήραμα στο κέντρο όπου δεν υπήρχε όχληση όχι μόνο είχε πολλαπλασιαστεί μα ήταν και σε εξαιρετικά καλύτερη κατάσταση από το θήραμα του πρώτου κέντρου, του οποίου, πέρα από όλα τα άλλα, ο πληθυσμός είχε μειωθεί σημαντικά.

Είναι αλήθεια ότι το θέμα της όχλησης αναφέρεται συνεχώς και αναλύεται επανειλημμένα σε βαθμό που ίσως για κάποιους να γίνεται κουραστικό, δεν πρέπει όμως αφού είναι απόλυτα πλέον ξεκάθαρο πως σε περίπτωση που υφίσταται θέμα όχλησης των πτηνών αλλά και κατ’ επέκταση της άγριας πανίδας τα πράγματα δεν εξελίσσονται και τόσο θετικά.

Είναι σαφές ότι, όταν αποδεδειγμένα στην Ευρώπη ένα σημαντικό ποσοστό ασθενειών στους πολίτες (2-5%) αποδίδεται στο θόρυβο κυρίως λόγω των μεταφορικών μέσων που χρησιμοποιούμε, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η όχληση δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για όλα τα έμβια. Από την άλλη πλευρά όμως όλοι έχουμε παραδείγματα από τον εαυτό μας στις περιπτώσεις που αλλάξουμε κατοικία και βρεθούμε σε μια πιο θορυβώδη περιοχή, όπου μπορεί να μας φανεί αδύνατον τις πρώτες μέρες ότι θα μπορέσουμε να κοιμηθούμε, όταν διαπιστώνουμε λίγες μέρες αργότερα ότι έχουμε πάψει να αντιλαμβανόμαστε τον θόρυβο που επικρατεί παρότι αυτός στην ουσία δεν έχει μειωθεί.

Ακόμη και στα ίδια τα πουλιά τα παραδείγματα που έχει ο καθένας, κυνηγός και μη, από την καθημερινότητα του, αποδεικνύουν τους διαφορετικούς τρόπους προσαρμογής που έχουν αναπτύξει για να ανταπεξέλθουν στην όχληση. Παρατηρώντας τα περιστέρια σε διαφορετικές πόλεις εύκολα μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι αυτά που ζουν στο πολυσύχναστο κέντρο μεγάλων πόλεων δείχνουν εντυπωσιακή προσαρμογή στην όχληση και μικρότερες αποστάσεις ανοχής προσέγγισης από αυτά που ζουν σε πιο ήσυχες πόλεις ή ακόμη και σε πιο ήσυχες περιοχές της ίδια πόλης.

Το θέμα της όχλησης είναι κάτι το οποίο οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος, αλλά ο βαθμός δυσκολίας ποσοτικοποίησης ενός τέτοιου παράγοντα όπως η όχληση είναι αυτό που δίνει περιθώρια ερμηνειών ανάλογα με το ζητούμενο στόχο.

Για το λόγο αυτό παρατίθενται στη συνέχεια μερικές παρατηρήσεις βάση ερευνών.

 

Παράγοντας μείωσης 

Σύμφωνα με έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας η όχληση μπορεί να αποτελεί σημαντικό παράγοντα μείωσης του τρυγονιού.

Σχετικές μελέτες αναφέρουν πως η επέκταση και πύκνωση των ορεινών οδικών δικτύων επηρεάζει αρνητικά το τρυγόνι με αποτέλεσμα την απώλεια βιότοπων. Το ίδιο και ο θόρυβος από τις συνεχείς διελεύσεις και τα κορναρίσματα αυτοκινήτων κοντά στα δέντρα που υπάρχει η περίπτωση να αναπαύονται καθώς επίσης και η όχληση στους βιότοπους τους για φωτογραφήσεις, κατασκηνώσεις κλπ. Ορισμένοι σημειώνουν ακόμη πως η όχληση από παρατηρητές μπορεί να αλλάξει την πορεία των πουλιών.

«Τα πουλιά παρέχουν ένα παράθυρο στην υπόλοιπη φύση. Είναι εξαιρετικά χρήσιμοι δείκτες της υγείας των οικοσυστημάτων: όταν τα είδη πουλιών μειώνονται, το ίδιο συμβαίνει και με την άγρια ζωή γενικότερα» εξήγησε ο Stuart Butchart, Συντονιστής Παγκόσμιας Έρευνας ο οποίος θεωρεί, βάση έρευνας, την ανθρωπογενής όχληση σημαντική αιτία μείωσης.

Η καταστροφή και η ρύπανση, κυρίως από υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων, επηρεάζει τους πληθυσμούς των πουλιών. Το ίδιο και η όχληση από τους ανθρώπους, ιδιαίτερα στους μικρούς βιότοπους, τονίζει.

 

 

Αναφορικά με την όχληση από τη θήρα

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ομάδα Επιστημόνων στη Γαλλία αναφέρει, πως η όχληση από τη θήρα δεν αποτελεί μείωση των τρυγονιών.

Το τρυγόνι το βρίσκουμε κάθε χρόνο στα ίδια μέρη. Αν λοιπόν είχε ενοχληθεί τόσο δεν θα επέστρεφε, επισημαίνεται χαρακτηριστικά.

Συμπερασματικά, τονίζει η έρευνα, για να υποστηρίξει κάποιος ότι το κυνήγι επιδρά στον πληθυσμό του τρυγονιού μέσω της ασκούμενης όχλησης, θα πρέπει τουλάχιστον να διερευνηθεί αν η συγκεκριμένη ένταση με την οποία ασκείται το κυνήγι, αποτελεί πηγή όχλησης για το είδος, καθώς και σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο επιδρά σ' αυτό μέχρι σήμερα όμως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την αρνητική επίδραση της όχλησης της θήρας στους πληθυσμούς των τρυγονιών σε καμία περιοχή της Ευρώπης.


Τρομάζει αλήθεια το κυνηγετικό όπλο τα πουλιά;

Σε μια εργασία των Boos and Robin γίνεται μια πλήρης βιβλιογραφική ανασκόπηση παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει από πολλές εργασίες και μελέτες της επίδρασης της όχλησης.

Συμπερασματικά αναφέρεται πως:

Η επίδραση της όχλησης έχει διαφορετική σημασία ανάλογα με την εποχή που συμβαίνει. Έτσι οι τουριστικές δραστηριότητες στους βιότοπους έχουν ιδιαίτερα σημαντική και άμεση επίδραση κατά τη περίοδο αναπαραγωγής των πουλιών αποφέροντας μια μείωση στην αναπαραγωγική επιτυχία τους.

Εντός μια ομάδας πουλιών που αναπαύονται και θα οχληθούν, τα πουλιά που θα αντιδράσουν πρώτα και πιο έντονα στην όχληση είναι αυτά που βρίσκονται σε καλύτερη φυσική κατάσταση.

Αναφορά γίνεται και στο κατά πόσο τα πουλιά αντιδρούν σε πυροβολισμό. Το συμπέρασμα της συγκεκριμένης μελέτης είναι απόλυτα σαφές.

Τα πουλιά αντιδρούν σε πυροβολισμό που συμβαίνει σε απόσταση μικρότερη των 80 μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι τα πουλιά είναι πιο ευαίσθητα και οχλούνται περισσότερο από κάποιο μηχανοκίνητο όχημα που τα πλησιάζει παρά από την δραστηριότητα των κυνηγών.

Οπότε βάση συμπερασμάτων των επιστημόνων η πραγματική όχληση δεν υφίσταται από τον κρότο του κυνηγετικού διότι αυτό το έχουν συνηθίσει, μα από άλλους θορύβους, την ανθρωπογενή όχληση ως επί το πλείστον, την απώλεια και τον κατακερματισμό των βιοτόπων, τις αποξηράνσεις, τις πυρκαγιές, την απουσία φυσικών φρακτών, τα φυτοφάρμακα και τη λαθροθηρία.