Το κυνήγι της πέρδικας είναι κατεξοχήν συντροφικό κυνήγι. Χρειάζεται δυο, τρεις πολλές φορές και τέσσερις κυνηγούς που να κατέχουν πολύ καλά να περπατάνε σωστά, να έχουν πλήρη συνεννόηση μεταξύ τους και να κυνηγάνε για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους. Με αυτά τα συστατικά η συνταγή έχει πλήρη επιτυχία αφού αυξάνονται οι πιθανότητες για κάρπωση του θηράματος με το ομαδικό κυνήγι. Θυμάμαι μέσα από τις διάφορες συζητήσεις πιο παλιών κυνηγών να λένε ότι έστω και ένας να μην ακολουθεί σωστά την παγανιά μπορεί να χάσουμε την ευκαιρία να βρούμε τις πέρδικες ώστε να τις τουφεκίσουμε και κατ’ επέκταση να τις καρπωθούμε. Μέσα από τις δικές μου πλέον εμπειρίες το διαπίστωσα κι εγώ αυτό.
Τι γίνεται όμως αν για κάποιο λόγο η παρέα μας δεν είναι μαζί μας σε κάποια εξόρμηση και αναγκαστούμε να εξορμήσουμε μόνοι μας; Εδώ επιβάλλεται να κάνουμε την καλύτερη επιλογή της τοποθεσίας που θα εξορμήσουμε. Πρώτα από όλα θα πρέπει να γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά την περιοχή που θα εξορμήσουμε έτσι ώστε να κυνηγήσουμε σε μικρές περιοχές, όπου η εμπειρία μας δίδαξε ότι η παρουσία των περδικιών είναι σχεδόν σίγουρη. Όλοι μας οι περδικοκυνηγοί κατέχουμε συγκεκριμένα σημεία στα οποία έχουμε βρει τις πέρδικες πολλές φορές, είτε γιατί εκεί βρίσκουν πιο πολλή προστασία, είτε γιατί ανάλογα με τη μορφολογία του εδάφους είναι δύσκολο να κυνηγηθούν είτε γιατί όταν πιεστούν τα κοπάδια από τους άλλους κυνηγούς καταλήγουν εκεί, είτε γιατί η παρουσία τροφής ή νερού τα προσελκύει. Ακόμη πρέπει να επιλέξουμε μια περιοχή που να μην έχει μεγάλες σε πλάτος πλαγιές που να σηκώνουν πολλά όπλα. Δεν θα μας είναι καθόλου εύκολο να βρούμε τις πέρδικες σε μια τέτοια περιοχή αφού μπορεί να είναι οπουδήποτε. Θα πρέπει να επιλέξουμε μια περιοχή με μικρές πλαγιές, και με αρκετά κοψίματα - γυρίσματα έτσι ώστε να μας είναι εύκολο να ελέγχουμε τις πέρδικες και να έχουμε την ευκαιρία σε κάθε κόψιμο να βρούμε πέρδικες που έχουν κρυφτεί.
Αφού γίνει η επιλογή της κατάλληλης τοποθεσίας τώρα θα πρέπει να γίνει και ο σχεδιασμός της μοναχικής μας παγανιάς. Η παγανιά μας θα διαφοροποιηθεί σε σχέση με το αν έχουμε μαζί μας σκυλιά ή όχι. Αν έχουμε σκυλιά τότε θα ακολουθήσουμε μια πορεία μεσόπλευρα της πλαγιάς και τα σκυλιά μας θα καλύπτουν κυρίως με τις δικές μας εντολές μια θέση ψηλότερα, έτσι που να αντικαθιστούν τη θέση κάποιου άλλου συντρόφου. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε δυο πιθανότητες να πετύχουμε τις πέρδικες. Η μία πιθανότητα να τις σηκώσουμε εμείς από μπροστά μας και η άλλη να μας τις σηκώσουν τα σκυλιά μας και να τις κάνουν προς τα πάνω μας. Θα κυνηγήσουμε μεσόπλευρα μέχρι εκεί που θέλουμε να τερματίσουμε την παγανιά, αλλά τα πάντα θα εξαρτηθούν με το αν βρήκαμε πέρδικες και προς τα πού θα μας οδηγήσουν. Η παρατήρησή μας για το που κατευθύνθηκαν τα πουλιά θα πρέπει να γίνεται με πιο μεγάλη προσοχή αφού έχουμε πλέον μόνο τα δικά μας μάτια και όχι και αυτά των συντρόφων κυνηγών. Η επιστροφή προς τα πίσω θα πρέπει να μας βρει στο κατώτερο σημείο της πλαγιάς και τα σκυλιά μας θα πρέπει να είναι περίπου στο σημείο που ήμασταν προηγουμένως εμείς, δηλαδή μεσόπλευρα. Έτσι θα έχουμε καλύψει σχεδόν όλη την πλαγιά και θα βρούμε περδίκια που προηγουμένως ήταν πιο χαμηλά από εμάς ή περδίκια που έπεσαν στα χαμηλά από αυτά που σηκώσαμε εμείς προηγουμένως ή κάποιοι άλλοι κυνηγοί. Αν στην περίπτωση τώρα που δεν έχουμε καθόλου σκυλιά και το κυνήγι μας θα είναι εντελώς μοναχικό, η παγανιά μας πρέπει να ακολουθεί μια πορεία ζικ ζακ με αρχή από χαμηλά προς την κορυφή της πλαγιάς και στη συνέχεια από την κορυφή προς τη βάση της πλαγιάς. Με αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μεγαλύτερη απόσταση και να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας για να βρούμε τα πουλιά. Ακόμη πρέπει να γίνουμε λίγο πιο θορυβώδεις είτε με τη φωνή μας, είτε με το ρίξιμο πετρών ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Βλέπετε δεν είναι εύκολο να σηκωθεί μια πέρδικα που έχει κρύψει χωρίς την παρουσία και φέρμα του σκύλου μας. Όταν βρούμε τα πουλιά πρέπει οπωσδήποτε να τα ακολουθήσουμε προς την πορεία που πήγαν διαγράφοντας μια συνεχόμενη ανοδική πορεία, αφού εκεί που κάθονται τα πουλιά αρχίζουν να περπατούν προς τα πάνω και σπάνια μένουν εκεί που κάθισαν. Το συγκεκριμένο μοναχικό κυνήγι είναι και το πιο κουραστικό από όλα αφού τα πάντα πρέπει να γίνουν από εμάς. Θα ξεφωλιάσουμε τα πουλιά, θα τα τουφεκίσουμε, θα τα βρούμε από εκεί που πέσαν και θα τα ακολουθήσουμε και πάλι στην πορεία που έχουν ακολουθήσει. Η επιστροφή της παγανιάς μας θα γίνει με το ίδιο ακριβώς τρόπο αν έχουμε ακόμη και τις απαραίτητες αντοχές. Διαφορετικά θα χαράξουμε μια ευθεία πορεία προς το αυτοκίνητο, όσο πιο χαμηλά προς τη βάση της πλαγιάς, αφού οι πιθανότητες να βρούμε περισσότερα πουλιά εκεί είναι πιο πολλές. Όπως αντιληφθήκατε το μοναχικό κυνήγι της πέρδικας δεν είναι και το ευκολότερο. Χωρίς τη βοήθεια ενός τουλάχιστον φίλου κυνηγού, στην καθοδήγηση, στην συντροφικότητα, στην ασφάλεια, στη βοήθεια για εύρεση του θηράματος τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν χρειαστεί όμως να το κάνετε είτε γιατί σας αρέσει, είτε γιατί η παρέα σας για κάποιο λόγο δε θα είναι μαζί σας, ακολουθείστε τις πιο πάνω συμβουλές. Σίγουρα θα σας δώσουν αποτελέσματα. Καλά κυνήγια και καλές επιστροφές.