Είναι χρήσιμο αλλά και απαραίτητο οι κυνηγοί να γνωρίζουν το πώς θα προσφέρουν στον κυνηγετικό τους σύντροφο τις πρώτες βοήθειες μέχρι να φτάσουν στον κτηνίατρο. Πολλές φορές οι σωστές πρώτες βοήθειες είναι καθοριστικές για την εξέλιξη του περιστατικού, ενώ μερικές φορές είναι απολύτως καθοριστικές για την ίδια τη ζωή του ζώου.

Τα κυνηγόσκυλα είναι περισσότερο εκτεθειμένα απ' όλα τα κατοικίδια σε εξωτερικούς κινδύνους. Μετακινούνται συχνά, διατρέχουν μεγάλες, διαφορετικές, συχνά δύσβατες περιοχές, κάτω από δύσκολες, πολλές φορές, καιρικές συνθήκες και υφίστανται τις αυξημένες απαιτήσεις εκπαίδευσης του κυνηγίου, αλλά και του ιδιοκτήτη τους. Παρά το ότι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά ζώα και η φύση τα έχει προικίσει με ιδιαίτερες ικανότητες και δυνατότητες, οι πιθανότητες ατυχημάτων είναι αυξημένες Μετά από τις πρώτες βοήθειες που θα κληθείτε να προσφέρετε στο σκύλο σας σε μια δύσκολη στιγμή, το αμέσως επόμενο βήμα είναι η προσκόμιση του ζώου στο πλησιέστερο κτηνιατρείο.

Τραυματισμοί

(Εκδορές, τρυπήματα, κοψίματα από πυροβόλα όπλα ή δαγκώματα μεταξύ των ζώων, τραυματισμοί πελμάτων)

Πρώτη φροντίδα μας είναι να εντοπιστεί και να καθαριστεί το τραύμα, με καθαρό νερό ή οξυζενέ. Εάν το τραύμα αιμορραγεί χρειάζεται άμεση περίδεση, ή πωματισμός με γάζα, ή καθαρό ύφασμα. Στα επιφανειακά τραύματα, η άμεση τοπική χρήση αντισηπτικού είναι απαραίτητη, αλλά και αρκετή. Σε περίπτωση τραυματισμών από πυροβόλο όπλο, έχει σημασία το σημείο που τραυματίστηκε το ζώο. Το πιο επικίνδυνο σημείο είναι ο θώρακας που περιβάλλει τους πνεύμονες και εσωτερικά όργανα, όπως συκώτι και σπλήνας. Σ' αυτές τις περιπτώσεις φροντίζουμε το ζώο να παραμείνει όσο μπορεί ακίνητο και να μεταφερθεί ταχύτατα σε κτηνίατρο.

Τραυματισμός ματιών

Σ' αυτήν την περίπτωση, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε χωρίς να βάλουμε σε κίνδυνο την υγεία του ζώου είναι η χρήση ενός απλού αντισηπτικού κολλυρίου.

Διαστρέμματα, θλάσεις, εξαρθρώσεις, κατάγματα Εξ αιτίας της δραστηριότητας των κυνηγόσκυλων, τα παραπάνω ατυχήματα είναι αρκετά συχνά. Επειδή δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπίσουμε την αιτία της χωλότητας, συνίσταται σε όλες τις περιπτώσεις ακινησία. Πολλές φορές όταν το κάταγμα ή το εξάρθρημα είναι πρόσφατο, δεν μας δίνουν ακριβή εικόνα και το ζώο μοιάζει να μην υποφέρει πολύ. Αν δεν εκτιμήσουμε, όμως, σωστά την κατάσταση, μπορεί ένα απλό ράγισμα να το μετατρέψουμε σε τέλειο κάταγμα. Αν βρίσκεστε μακριά από γιατρό, περιδέστε όχι πολύ σφιχτά την περιοχή ή χρησιμοποιήστε κάποιον αυτοσχέδιο νάρθηκα.

Δηλητηρίαση

Τι θα παρατηρήσετε:

  • Σιελλόροια
  • Ο σκύλος περπατά σαν μεθυσμένος
  • Οι κόρες των ματιών του μικραίνουν
  • Πέφτει κάτω και ξεκινάει σπασμούς

Ενέργειες που πρέπει να κάνετε:

  • Άμεση πρέπει να είναι η πρόκληση εμετού. Πρέπει να γίνετε όμως ΜΟΝΟ όταν ο σκύλος έχει συνείδηση.
    1. 1/2 εώς 1 εμετική αμπούλα κάτω από το δέρμα. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ 1ml/kg υπεροξείδιο του υδρογόνου 3% (Οξυζενέ) από το στόμα.
    2. Χορήγηση ατροπίνης. 1 αμπούλα κάθε 5kg. Καλό είναι η μισή δόση να γίνεται ενδομυικά και το υπόλοιπο κάτω από το δέρμα. Σε περίπτωση που ο σκύλος δεν έχει συνείδηση χορηγήστε μόνο την ατροπίνη και όχι το εμετικό

ΠΡΟΣΟΧΗ

Η υπερβολική χορήγηση ατροπίνης μπορεί να σκοτώσει.Όταν οι κόρες των ματιών του σκύλου μεγαλώσουν,δεν χορηγείτε άλλη ατροπίνη.

Δάγκωμα φιδιού (φίνα)

Τι θα παρατηρήσετε: Έντονη αντίδραση του σκύλου που οφείλεται σε ξαφνικό,οξύ πονο. Έντονο πρήξιμο Θα δείτε δύο τρύπες (δάγκωμα) σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.

Ενέργεις που πρέπει να κάνετε:

  1. Εντοπίζουμε το σημείο του δαγκώματος
  2. Δένουμε ένα αιμοστατικό λάστιχο 5cm πάνω από το σημείο του δαγκώματος.
  3. Χορήγηση 1 αμπούλας κορτιζόνης κάθε 15kg ενδομυικά (Dexamed 8mg).
  4. Κάθε 20 λεπτά λύνουμε την αιμοστατική ταινία και αφηνουμε το αίμα να κυκλοφορήσει για 1 λεπτό. Μετά την ξαναδένουμε 5cm πιο ψηλα.

Τσιμπήματα

Είναι συνηθισμένα σε όλα τα είδη των ζώων. Τα κυνηγόσκυλα συχνά κυνηγούν σφήκες ή μέλισσες. Τα τσιμπήματα είναι λιγότερο επικίνδυνα όταν είναι στο δέρμα των ζώων. Στην περίπτωση αυτή προκαλείται οίδημα τοπικά, η περιοχή είναι ζεστή και το ζώο πονάει. Όταν βέβαια το τσίμπημα γίνει στη γλώσσα ή στα χείλια, το πρόβλημα γίνεται πιο επικίνδυνο. Έχουν υπάρξει και περιστατικά ασφυξίας και χρειάζεται άμεση κτηνιατρική αντιμετώπιση.

Υπογλυκαιμικές κρίσεις

Εμφανίζονται συχνά στα κυνηγόσκυλα και οφείλονται στην απότομη και έντονη δαπάνη ενέργειας που υφίστανται οι σκύλοι, όταν μετά από μία περίοδο ανάπαυλας μπαίνουν αγύμναστα σε έντονη κυνηγετική δραστηριότητα. Συνήθως, τα σκυλιά αυτά δεν έχουν τραφεί σωστά κατά τη διάρκεια του κυνηγίου. Ο ιδιοκτήτης παρατηρεί μυϊκή αδυναμία, έντονη καταβολή, τρέμουλο και νοητική κατάπτωση του ζώου. Απαιτείται ανάπαυση και χορήγηση τροφής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η χορήγηση μελιού λειτουργεί θαυματουργά. Προληπτικά είναι καλό να χορηγούμε στα ζώα το πρωί πριν το κυνήγι λίγη ζάχαρη ή γάλα με ζάχαρη.

Ηλίαση – θερμοπληξία

Προκαλείται σε περιπτώσεις μακρινών ταξιδιών με τα σκυλιά μέσα σε χώρους μεταφοράς που δεν αερίζονται σωστά, καθώς κι όταν αφήνουμε τα ζώα δεμένα σε μέρη με έντονη ηλιακή ακτινοβολία για πολλή ώρα. Παρατηρείται υψηλός πυρετός, δύσπνοια, λαχάνιασμα κι έντονη καταβολή του σκύλου. Συνίσταται η μεταφορά του ζώου σε δροσερό μέρος με καλό αερισμό. Βρέχουμε το σκύλο με δροσερό νερό σταδιακά για να αποφύγουμε το σοκ. Είναι καλό να μεταφερθεί στον κτηνίατρο για να ελεγχθεί ο πυρετός και να χορηγηθεί ορός.

Τι πρέπει να περιέχει λοιπόν το φαρμακείο του σκύλου μας.

  1. Οξυζενέ
  2. Betadin ή οποιοδήποτε άλλο τοπικό αντισηπτικό
  3. Βαμβάκι
  4. Αυτοκόλλητους επιδέσμους και κλασσικό επίδεσμο*
  5. Γάζες
  6. Σύριγγες μιας χρήσης
  7. Αμπούλες ατροπίνης
  8. Εμετικές αμπούλες ή υπεροξείδιο του υδρογόνου 3%( Οξυζενέ)
  9. Αμπούλες κορτιζόνης
  10. Αιμοστατικό λάστιχο