Του Χαράλαμπου Χαραλάμπους


Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιραζόμαστε με τους Σκωτσέζους, αυτό θα ήταν το πάθος μας για το κυνήγι και για το σύνηθες γλέντι που ακολουθεί είτε αμέσως μετά το τέλος μιας εξόρμησης, είτε στη συνάθροιση για την κατανάλωση του θηράματος που καρπώθηκε η παρέα. Βέβαια, η κάθε χώρα έχει τα δικά της ξεχωριστά θηράματα και παραδόσεις, αλλά υπάρχει και ένα κοινό στοιχείο που μας ενώνει. Το ουίσκι.

Τον 18ο αιώνα, τα μεγάλα κτήματα των Σκωτσέζων φιλοξενούσαν φημισμένα κυνήγια ελαφιών (stag hunting), βραχοπέρδικας (grouse) και φασιανών. Για τους αριστοκράτες της εποχής, το κυνήγι ήταν κοινωνικό γεγονός, μια ευκαιρία να μαζευτούν φίλοι, να δοκιμάσουν τις αντοχές τους στη φύση και να ανταλλάξουν ιστορίες.

Στην Κύπρο, οι κυνηγετικές εξορμήσεις μπορεί να μην είχαν την αριστοκρατική λάμψη των hunting lodges της Σκωτίας, όμως το πάθος για το κυνήγι και η ανάγκη για κοινωνικοποίηση μέσω αυτού, με φίλους και γνωστούς πριν και μετά την εξόρμηση, δεν διαφέρει καθόλου. Ο λαγός, η πέρδικα, η τσίχλα, η φάσσα κ.τ.λ. πάντα έδιναν αφορμή για ξημερώματα στα βουνά, για βήματα σε κακοτράχαλα μονοπάτια και για γλέντια που γεννιούνταν αυθόρμητα ή και οργανωμένα γύρω από το κοινό τραπέζι και πάνω από την φουκού, συχνά με τη συντροφιά ενός ποτηριού ουίσκι.

Μπορεί το ουίσκι να μην αποτελεί το παραδοσιακό κυπριακό ποτό, όμως τα τελευταία χρόνια έχει κατακτήσει μια ξεχωριστή θέση στα κυνηγετικά γλέντια. Δίπλα στο κρασί και τη ζιβανία.

Οι Σκοτσέζοι κυνηγοί ήταν ίσως οι πρώτοι που μίλησαν για τη φιλοσοφία field to glass: από το πεδίο του κυνηγιού κατευθείαν στο ποτήρι. Το φλασκί με το ουίσκι ήταν πάντα στην τσέπη του κυνηγού, έτοιμο να ζεστάνει και να συντροφεύσει κάθε στάση στο βουνό. Αργότερα, στο hunting lodge ή στο κοινό τραπέζι, το pairing συνοδεία ουίσκι–θηράματος είχε τη δική του σημασία: ένα πλούσιο και καπνιστό ουίσκι από το Islay ταίριαζε πάντα με ένα ελάφι, ενώ ένα πιο φρουτώδες ουίσκι από τα Speyside συνόδευε ιδανικά τον λαγό. Την πέρδικα και τον φασιανό συνόδευε σχεδόν πάντα ένα φινετσάτο Highland malt.

Στην Κύπρο λοιπόν, έχοντας τα δικά μας ιεροτελεστίες, τα δικά μας θηράματα και τις δικές μας συνταγές. Μετά από πολλές δοκιμές τις οποίες έχω κάνει, έχω καταλήξει στους εξής συνδυασμούς:


- Λαγός στιφάδο → Sherry single malt (δένει άψογα με τα γλυκά κρεμμύδια του στιφάδου).

Προτάσεις: Tamnavulin Sherry, Glendronach 12, Sherry, Edradour 10 Sherry Τιμές (€29–59).


- Πέρδικα ψητή στη γάστρα →

Προτάσεις: Glenmorangie 12, Arran Barrel, Glenfiddich 12.

Τιμές (€35–60)


- Τσίχλα ή Μαυρόπουλλος →

Αν είναι κοκκινιστά: εξαιρετικό ταίριασμα με Kavalan Lan, Glenfarclas 15, Monkey Shoulder.

Αν είναι στα κάρβουνα: ένα Johnnie Walker Black Label 12 ή ένα Bowmore 12 θα δώσει άλλη διάσταση.

Τιμές (€25–60)


- Φάσσα κοκκινιστή →

Προτάσεις: Jameson Black Barrel, Glenlivet 15, Glenfiddich 15 Chivas 18 Τιμές (€29–60)


- Μπεκάτσα → Λόγω των γήινων γεύσεων και αρωμάτων της, σε συνδυασμό με τη γεύση που θυμίζει συκώτι, δένει απίστευτα με σχεδόν όλα τα καπνιστά ουίσκι.

Προτάσεις: Johnnie Walker Green Label 15 , Lagavulin 16, Talisker 10 (€25–70).

Είτε στις ομιχλώδεις κοιλάδες της Σκωτίας είτε στα ηλιόλουστα βουνά της Κύπρου, το κυνήγι παραμένει κάτι παραπάνω από άθλημα. Είναι τρόπος ζωής, ευκαιρία για σύνδεση με τη φύση, με την παράδοση και με τους ανθρώπους γύρω μας. Κι αν το θήραμα είναι αυτό που γεμίζει το τραπέζι, τότε το ουίσκι είναι αυτό που γεμίζει το ποτήρι και την καρδιά· μια γουλιά που σφραγίζει τις στιγμές και τις κάνει αξέχαστες. Και να θυμόμαστε πάντα: το ποτό έρχεται μετά το κυνήγι· ποτέ την ώρα της εξόρμησης.