Μπορεί για κάποιους το θήραμα αυτό να είναι υποτιμημένο αλλά για ένα σωστό κυνηγό ο οποίος κυνηγάει την άγρια πέρδικα γνωρίζει ότι το κυνήγι της είναι το βασιλικότερο. Ένα θήραμα το οποίο προσφέρει πολλές συγκινήσει και μπορούμε να το βρούμε παντού. Από την κορυφή του Τροόδους μέχρι παραλιακές περιοχές υπάρχουν ικανοποιητικοί αριθμοί από περδίκια. Όμως το κυνήγι τους προϋποθέτει κάποιες απαιτήσεις αν φυσικά θέλεις να το κάνεις με τον σωστό τρόπο. Ο σωστός περικοκυνηγός δεν έχει ως κύριο στόχο την κάρπωση αλλά την απόλαυση του κυνηγίου της πέρδικας. Κάποιοι στέκονται σε καρτέρια και περιμένουν άλλους να περπατήσουν για να τους φέρουν πουλιά επάνω τους. Κάποιοι άλλοι γυρίζουν με τα αυτοκίνητα κυρίως σε σύνορα απαγορευμένης – επιτρεπόμενης και προσπαθούν να ρίξουν σε περδίκια μέσα από το αυτοκίνητο. Σε καμία περίπτωση οι πιο πάνω περιπτώσεις δεν αποτελούν περδικοκυνήγι.


Ο σωστός περδικοκυνηγός έχει κάνει τις αναγνωρίσεις του και ξέρει που κρατάει κοπάδια με πουλιά. Επίσης γνωρίζει πώς πρέπει να κυνηγήσει τα πουλιά για να μην τα ρίξει γρήγορα σε κάποια απαγορευμένη και τελειώσει το κυνήγι νωρίς. Ως συνήθως η παγανιά του θα ξεκινήσει από χαμηλά προς τα ψηλά με τις πιο πολλές πιθανότητες να συναντήσει τα πουλιά στις κορυφές. Θα οδηγήσει τα πουλιά προς επιτρεπόμενες περιοχές και θα προσπαθήσει να σπάσει το κοπάδι και να αναγκάσει τα πουλιά να κρυφτούν. Εκεί σύμμαχος του είναι γερά πόδια και πνευμόνια αλλά και ένα καλό περδικόσκυλο.

Μπορεί να χρειαστεί να περπατήσει χιλιόμετρα μέχρι να κουράσει τα πουλιά και να τα αναγκάσει να κρυφτούνε. Βασικό συστατικό στο πετυχημένο κυνήγι είναι να υπολογίζει πώς κινούνται τα πουλιά μετά το πέταμα και αφού καθίσουν στη γη. Τις περισσότερες φορές θα ξεκινήσουν με γοργό βηματισμό να ανηφορίζουν προς τα επάνω . Η υψομετρική διαφορά και το βάρος του κορμιού τους τα βοηθάει να κερδίσουν ταχύτητα και να κατηφορίζουν πιο εύκολα. Τα πουλιά είναι ευάλωτα όταν πετάνε προς τα επάνω καθώς γίνονται πιο αργά. Αυτό το διαπιστώνετε όταν σηκώσετε ένα περδίκι από τα πυκνά καθώς δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πετάξει προς τα επάνω.

Έτσι λοιπόν το κυνήγι από τα χαμηλά προς τα ψηλά πάντοτε μας δίνει ένα προτέρημα ως προς την πίεση που ασκούμε στα πουλιά.

Εάν τώρα παρατηρήσουμε ότι στις κορυφογραμμές υπάρχει έντονη παρουσία από άλλους κυνηγούς τότε θα πρέπει να προσαρμόσουμε το κυνήγι μας ανάλογα. Για παράδειγμα , βλέπουμε σε μία κορυφογραμμή κυνηγούς με ιχνηλάτες οι οποίοι γαυγίζουν και γενικά κάνουν φασαρία με καμπανέλες . Σε μία τέτοια περίπτωση θα πρέπει να βγάλουμε την στρατηγική μας σύμφωνα με την μορφολογία του εδάφους αλλά και την παρουσία των άλλων. Θα προσπαθήσουμε να κινηθούμε σε πιο χαμηλό υψόμετρο εκεί όπου υπολογίζουμε ότι έφυγαν τα πουλιά λόγω της απειλής από τους κυνηγούς των κορυφογραμμών. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως η καλύτερη επιλογή είναι να μείνουμε εντελώς χαμηλά και να ψάξουμε για περδίκια καλά κρυμμένα.

Πέραν όμως από την στρατηγική τα γερά πόδια και γερά πνευμόνια , μία μεγάλη βοήθεια είναι το καλό κυνηγόσκυλο. Ένα περδικόσκλυλο το οποίο θα μπορεί να εντοπίζει είτε μία καλά κρυμμένη πέρδικα είτε μια τραυματισμένη πέρδικα. Η πέρδικα είναι ένα πολύ ανθεκτικό πουλί και πολλές φορές η ντουφεκιά μας θα την τραυματίσει και θα την υποχρεώση να τρέξει και να κρυφτεί. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που τα σκυλιά μου βρήκαν πέρδικες μέχρι και 100 μέτρα μακριά από το σημείο όπου έπεσαν. Το σκυλί πρέπει να είναι εκπαιδευμένο να συνεργάζεται με τον κυνηγό και να μην κάνει του κεφαλιού του. Ένα ατίθασο και ανεκπαίδευτο σκυλί πιθανό να μας χαλάσει το κυνήγι μας καθώς δεν θα μας επιτρέπει να κοντεύουμε σε απόσταση βολής.

Φυσικά το σκυλί δεν θα μάθει από μόνο του να κυνηγάει τις πέρδικες θα χρειαστεί σωστή εκπαίδευση , υπομονή και επιμονή. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η παρουσία του σκύλου στις περιπτώσεις που τα πουλιά έχουν ‘σπάσει’ και έχουν κρυφτεί. Πολλές φορές έτυχε να περάσει κυνηγός από μπροστά μου χωρίς σκύλο και στην ίδια διαδρομή το σκυλί να μου φερμάρει κάποια πέρδικα καλά κρυμμένη.


Το κυνήγι της πέρδικας χωρίζεται σε δύο παγανιές. Την πρωινή και την απογευματινή. Το πρωί θα ψάξουμε για τα πουλιά που έχουν μαζευτεί από την προηγούμενη νύχτα , ενώ το απόγευμα θα ψάξουμε τα πουλιά που ανεβαίνουν από τις απαγορευμένες και τα χαμηλώματα και πάνε προς τα σημεία όπου θα κουρνιάσουν το βράδυ. Οι πέρδικες συνήθως κουρνιάζουν στην κορυφογραμμή και επιλέγουν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες την πλευρά που τους ταιριάζει. Το καλοκαίρι επιλέγουν βορεινές πλευρές, σκιερές και δροσερές. Τον χειμώνα θα τις βρούμε σε πλευρές που τις πιάνει νωρίς ο ήλιος για να ζεσταθούν όπως επίσης και σε πέτρες μακριά απο λάσπες και νερά.

Η ολοκληρωμένη εικόνα στα μάτια ενός περδικοκυνηγού είναι ο εντοπισμό του πουλιού από το σκυλί του, το χαρακτηριστικό φούριμσα του πουλιού και μία ωραία και καίρια ντουφεκιά με επαναφορά από τον σκύλο. Αυτό είναι το ζητούμενο για ένα σωστό περδικοκυνηγό. Μία τέτοια φάση η οποία διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα είναι ικανή για να σκορπίσει διάχυτα τον κυνηγετικό ενθουσιασμό σε κυνηγό και σκύλο. Ένα συναίσθημα μοναδικό που αξίζει χιλιόμετρα περπάτημα, άφθονο ιδρώτα και κούραση. Η αναμέτρηση με την ορεινή άγρια πέρδικα στα ίσια δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως μοναδική.