Του Κωνσταντίνου Δημητρίου

Το πάθος μας για κυνήγι αλλά και η έλλειψη κυνηγετικών θηραμάτων στην Κύπρο μας εξωθούν γυυπολλές φορές στο να αναζητήσουμε άλλους κυνηγετικούς προορισμούς. Προορισμούς όπου η κουλτούρα αλλά και η πληθώρα θηραμάτων , θα ικανοποιήσουν την δίψα μας όχι για να σκοτώσουμε αλλά για να κυνηγήσουμε. Να νιώσουμε αυτή την έκρηξη αδρεναλίνης στο κορμί μας ενώ βλέπουμε το θήραμα να είναι στο πεδίο βολής μας.

Έτσι λοιπόν και εμείς αναζητώντας ένα τέτοιο κυνηγετικό παράδεισο, πήραμε κάποιες πληροφορίες για κυνήγι στην Εσθονία. Μία υπέροχη χώρα όπου φυσικά ο κατά αναλογία πληθυσμός των κυνηγών αλλά και ο αριθμός των θηραμάτων είναι εντελώς αντίθετος με αυτόν της Κύπρου.

Μήνες πριν λοιπόν και με την βοήθεια του διαδικτύου βρήκαμε μια εταιρεία η οποία διοργανώνει κυνηγετικά ταξίδια στην περιοχή. Την εταιρεία την έχουν Ιταλοί οι οποίοι ειδικεύονται στα κυνηγετικά ταξίδια. Τον Σεπτέμβριο λοιπόν έφτασε επιτέλους το πολυαναμενόμενο ταξίδι για την Εσθονία. Η παρέα από τελείτο από πέντε άτομα. Πήραμε το αεροπλάνο με πρώτο σταθμό την Φρανκφούρτη . Από εκεί και με λίγη καθυστέρηση φτάσαμε στην Εσθονία όπου στο αεροδρόμιο μας περίμενε άνθρωπος της εταιρείας. Μας οδήγησε σε ένα κοντινό εστιατόριο για φαγητό και στην συνέχεια μετά απο ένα δίωρο ταξίδι με το αυτοκίνητο φτάσαμε στον κυνηγετικό μας προορισμό. Ένα μικρό ξενοδοχείο στην μέση του πουθενά με είκοσι δύο δωμάτια φιλοξενούσε κυνηγούς από όλο τον κόσμο. Ισπανοί, Ιταλοί, Γάλλοι , Τούρκοι όλοι είχαν πάει εκεί να εξορμήσουν για διάφορα είδη θηραμάτων. Κάποιοι θα πήγαιναν για μπεκάτσες, κάποιοι για πάπιες , κάποιοι για μεγάλα ζώα. Εμείς όμως είχαμε πάει αποκλειστικά για κυνήγι χήνας. Νωρίς το βράδυ στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και μετά το βραδινό οι άνθρωποι μας εφοδίασαν με επαναληπτικές καραμπίνες. Μας έδωσαν ραντεβού για τις πέντε το πρωί την επόμενη μέρα και μας άφησαν να ξεκουραστούμε.

Το πρωί γεμάτοι αγωνάι περιμέναμε πώς και πώ σαν πάμε στον κυνηγότοπο και να ζήσουμε το κυνηγετικό όνειρο. Λίγα χιλιόμετρα μακρια΄από το ξενοδοχείο σε αχανείς εκτάσεις χωραφιών οι συνοδοί μας είχαν στήσει τις φυλάχτρες μας. Οι δύο από εμάς καθίσανε σε μιά φυλάχτρα και οι άλλοι τρείς πιο κάτω σε άλλη. Εκεί οι συνοδοί με την βοήθεια ηχομιμητικών συσκευών προσπαθούν να παρασύρουν τα κοπάδια κοντά μας για βολή. Μας ρώτησαν αν είχαμε ξανακυνηγήσει και τους είπαμε όχι, εννοώντας ότι δεν είχαμε ξανακυνηγήσει χήνες. Ωραία μας είπαν , μην πυροβολήσετε μέχρι να σας πούμε εμείς. Τα πρώτα κοπάδια ξεκίνησαν να πλησιάζουν πάνω από τις θέσεις μας και να κάνουν γύρους πάνω από τα κεφάλια μας. Οι συνοδοί μας έλεγαν να μην πυροβολήσουμε και να περιμένουμε μέχρι να χαμηλώσουν αρκετά. Τα κοπάδια όμως αν και σε ακτίνα βολής μετά απο δύο γύρους έφευγαν και πήγαιναν πιο πέρα.

Ένα δεύτερο κοπάδι έρχεται και πάλι τα ίδια, μας συγκρατούσε ο συνοδός απο το να πυροβολήσουμε , Κάπου εκεί δεν αντέξαμε άλλο. Αποφασίσαμε ότι στο επόμενο κοπάδι όταν δούμε ότι είναι σε ακτίνα βολής θα πυροβολήσουμε. Έρχεται λοιπόν το κοπάδι περιμένουμε εμείς, ο συνοδός λέει wait… αλλά το πουλιά ήταν από πάνω μας σε απόσταση βολής. Σηκωνόμαστε και μπαμ μπαμ μπαμ μπαμ … νάσου τέσσερις χήνες κάτω. Ο συνοδός έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Μα μου είπατε ότι δεν το έχετε ξανακάνει. Ναι του λέμε το κυνήγι χήνας αλλά γενικά κυνηγάμε. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε να χτυπάμε πουλια΄μέσα από τις κοπές ενώ το ψιλόβροχο και η συννεφιά δημιουργούσαν ιδανικές κυνηγετικές συνθήκες. Τα πουλιά ζύγιζαν από τέσσερα μέχρι έξη κιλά το κάθένα και όπως αντιλαμβάνεστε με εντυπωσιακά χτυπήματα μας πρόσφεραν απίστευτες βολές. Κοντά στο μεσημέρι μας ρώτησαν αν θέλαμε να μας φέρουν φαγητό στον κυνηγότοπο ή να πάμε στο εστιατόριο. Προτιμήσαμε να πάμε στο εστιατόριο για να φύγουμε και λίγο από το βρεγμένο περιβάλλον. Εκεί συναντηθήκαμε και με τους άλλους της παρέας όπου και αυτοί χτύπησαν αρκετά πουλιά. Το δειλινό ήταν κάπως στεγνό από περάσματα και μόνο δύο με τρία πουλιά καταφέραμε να χτυπήσουμε. Στο σύνολο όμως είχαμε μια πολύ πλούσια συγκομιδή. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για δείπνο και πλάνα για την επόμενη μέρα.

Είχαμε αποφασίσει να πάμε για πάπιες την επόμενη μέρα και να ζήσουμε την εμπειρία και σε αυτό το ταξίδι. Συμφωνήσαμε με τους οδηγούς ότι το απόγευμα θα μας έπαιρναν για γερακότσιχλες καθώς υπήρχαν χιλιάδες από ότι είχαμε προσέξει. Έτσι λοιπόν το επόμενο πρωινό, εφοδιασμένοι με γαλότσες στηθήκαμε παράλια έξω από την θάλασσα και περιμέναμε τις πάπιες να βγούνε στην στεριά. Κοντά στις κρυψώνες μας είχαμε και κάποια μικρά φουσκωτά βαρκάκια για να μπορούμε να παίρνουμε πουλιά τα οποία έπεφταν πιο βαθιά. Με το που ξημέρωσε ξεκίνησαν τα πουλια να βγαίνουν από την θάλασσα στην στεριά και να μας χαρίζουν απίστευτες βολές. Καταφέραμε να καρπωθούμε αρκετά πουλιά μέχρι το μεσημέρι όπου και επιστρέψαμε στο εστιατόριο για μεσημεριανό. Το απόγευμα πήγαμε για τριγωνότσικλες . Δυστυχώς ο δυνατός άνεμος ανάγκαζε τα πουλιά να πετάνε πολύ ψηλά. Καταφέραμε να χτυπήσουμε περίπου τριάντα . Μάλιστα το βράδυ ένας από την παρέα προσφέρθηκε να τις μαγειρέψει για να δοκιμάσουν και οι άλλοι κυνηγοί. Περάσαμε ένα υπέροχο βράδυ με πλούσιο φαγητό από κυνήγια και καλό κρασί. Την επόμενη μέρα καθώς ήταν η τελευταία μας αποφασίσαμε να πάμε και πάλι για χήνες καθώς ήταν το πιο θεαματικό κυνήγι. Στηθήκαμε στα πόστα μας αλλά δυστυχώς τα πουλιά δεν περνούσαν από το ένα πόστο. Έτσι λοιπόν μεταφερθήκαμε όλοι κοντά στο άλλο πόστο όπου ο έμπειρος οδηγός μας κατάφερνε να φέρνει αρκετά κοπάδια κοντά μας.

Εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι σε κάποια στιγμή περίπου τρίς χιλιάδες πουλιά ήρθαν και κάθισαν μπροστά στο χωράφι . Περιμέναμε να τις οδηγήσει ο οδηγός μας από πάνω μας για να πυροβολήσουμε. Πέντε όπλα έτοιμα και τα πουλιά ξεκίνησαν να περνάνε. Ο οδηγ΄ςο μας έλεγε να μην ρίξουμε σε αυτά που ήταν από πάνω μας καθώς ερχόντουσαν άλλα πιο πίσω πιο πολλά. Αλλά και πάλι μας απότρεπε γιατί ερχόντουσαν άλλα πιο πίσω. Τελικα πέρασαν περισσότερα από τρις χιλιάδες πουλιά από πάνω μας και ρίξαμε μόνο στα τελευταία τρία τα οποία και καρπωθήκαμε. Όταν αντιληφθήκαμε τι είχε συμβεί ξεσπάσαμε όλοι στο γέλιο.

Χορτασμένοι κυνηγετικά πήγαμε πίσω στο ξενοδοχείο για το τελευταίο μας βραδινό. Οι άνθρωποι φρόντισαν να μας καθαρίσουν κάποια πουλιά και να φέρουμε μαζί μας φιλέτο από στήθος χήνας. Το ταξίδι της επιστροφής μας βρήκε απόλυτα ικανοποιημένους. Μια μοναδική κυνηγετική εμπειρία η οποία αν και στοίχησε κάπου λιγότερο από δύο χιλιάδες ευρώ εντούτοις αποτελεί μια μοναδική εμπειρία ζωής.