Κυνήγι στην Αλεξανδρούπολη

Του Άριστου Αριστείδου
Στον χώρο του κυνηγίου λίγο πολύ οι κουβέντες μαθαίνονται. Ποιος έχει καλά σκυλιά για λαγό, ποιος είναι καλός στο κυνήγι φάσας, ποιος ξέρει να κυνηγάει τις πέρδικες. Φυσικά με την κατηφόρα την οποία έχει πάρει το κυνήγι στον τόπο μας τα κυνηγετικά ταξίδια στο εξωτερικό κερδίζουν όλο ένα και περισσότερους οπαδούς. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια φήμη για ένα πολύ όμορφο κυνηγετικό προορισμό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη. Εκεί υπήρχε κάποιος Κύπριος ο οποίος διοργανώνει κυνηγετικά ταξίδια. Έτσι λοιπόν ρωτώντας λίγο αριστερά και λίγο δεξιά, βρήκαμε την πηγή. Ενόψει και της νέας ιστοσελίδας την οποία ετοιμάζει το περιοδικό μας και θα έχει να κάνει αποκλειστικά για κυνηγετικά και αλιευτικά ταξίδια, θέλαμε να μάθουμε εάν ο συγκεκριμένος προορισμός αξίζει για να προστεθεί στους κυνηγετικούς ή και αλιευτικούς μας προορισμούς.
Επικοινωνήσαμε λοιπόν με τον ιδιοκτήτη του Χώρου, κ. Γιώργο Μελά και αφού κανονίσαμε τις ημερομηνίες κλείσαμε τα εισιτήριά μας για επάνω. Σκοπός του ταξιδιού ήταν να δούμε από πρώτο χέρι τις εγκαταστάσεις αλλά και τις υπηρεσίες τις οποίες προσφέρει το κυνηγετικό καταφύγιο του κυρίου Μελά.
Ένα μεγάλο θετικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι στην Αλεξανδρούπολη υπάρχει αεροδρόμιο και αυτό ευκολύνει πολύ τα πράγματα. Μπορεί κάποιος να πάρει την πτήση από Λάρνακα - Αθήνα και από εκεί Αθήνα - Αλεξανδρούπολη ή να πάει από Πάφο - Θεσσαλονίκη και από εκεί με λεωφορείο, τρένο ή αυτοκίνητο για Αλεξανδρούπολη (3 - 4 ώρες). Λόγω κόστους αλλά και κάποιων άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων επιλέξαμε να πάμε μέσω Θεσσαλονίκης. Είχαμε στείλει από πριν στους ανθρώπους του καταφυγίου τα απαιτούμενα έγγραφα για να μας εκδώσουν την άδεια κυνηγίου. Θα φτάναμε εκεί στην έναρξη του Κυνηγίου πάπιας όπου υπάρχουν κάποια ντόπια πουλιά. Φύγαμε λοιπόν από Πάφο στις 9:20 το βράδυ και στις 4 το πρωί βρισκόμασταν στο Χωριό Πεύκα στην Αλεξανδρούπολη όπου βρίσκεται το καταφύγιο του κυρίου Μελά.
Ο Γ. Μελάς όντας φανατικός κυνηγός έτυχε να γνωρίσει κάποιους ανθρώπους από Αλεξανδρούπολη πριν δεκαέξι περίπου χρόνια. Τον προσκάλεσαν να πάει για κυνήγι και όταν πήγε, τόσο πολύ μαγεύτηκε από το τοπίο και την περιοχή όπου αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συγκεκριμένα εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι τόσο στην είσοδο όσο και στην έξοδο της Αλεξανδρούπολης υπήρχε επιγραφή για την Κύπρο – ‘’Δεν Ξεχνώ’’, ενώ οι βιότοποι της περιοχής ήταν μαγευτικοί. Έτσι λοιπόν στην αρχή αγόρασε ένα σπιτάκι στο χωριό Πεύκα το οποίο απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το γνωστό δέλτα του Έβρου όπου γίνονται οι μεγάλες μετακινήσεις πάπιας. Η περιοχή όμως πέραν από πάπια αποτελεί ένα μεταναστευτικό κέντρο για ορτύκια, τρυγόνια, τσίχλες ενώ είναι αρκετά πλούσια σε λαγό και αγριογούρουνο.
Με την πάροδο του χρόνου αγόρασε ακόμη ένα δύο μικρά σπιτάκια για να μπορούν να επισκέπτονται την περιοχή και τα αδέλφια του αλλά και ο πατέρας του. Το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκε τώρα να έχει περισσότερα από τριάντα δωμάτια, ένα μικρό εστιατόριο, δέκα αυτοκίνητα, τριάντα όπλα και αρκετό άλλο εξοπλισμό για να ικανοποιεί τους επισκέπτες του.
Το Κυνήγι στη Λίμνη
Με το που φτάσαμε λοιπόν στα Πεύκα και αφού μας υποδέχθηκε ο ιδιοκτήτης, τοποθετήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια μας και επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητα για να πάμε στη λίμνη. Πρωτόγνωρο κυνήγι για εμάς και μπορούμε να ομολογήσουμε ότι πραγματικά αισθανόμασταν πρωτάρηδες στο συγκεκριμένο είδος. Οι συνεργάτες του κ. Μελά είχαν φροντίσει να μας κρατήσουν τα πόστα και μας εφοδίασαν με καρεκλάκια, καραμπίνες, φυσίγγια αλλά και το κολατσιό μας, φρούτα και νερό. Στις έξι παρά δέκα, οι πάπιες ξεκίνησαν βυθίσματα τύπου καμικάζι για να προσγειωθούν στην λίμνη η οποία βρισκόταν από πίσω μας. Το αίσθημα της ανασφάλειας λόγω του άγνωστου της περιοχής αλλά και του πρωτόγνωρου κυνηγίου για εμάς, δεν μας επέτρεπε να τουφεκίσουμε τα πουλιά που θα έπρεπε να είχαμε τουφεκίσει. Πέραν όμως από αυτό και αφού ξημέρωσε και πλέον είχαμε καλύτερη αντίληψη του χώρου, καταφέραμε να χτυπήσουμε καμιά δεκαριά πουλιά ο καθένας μας (στο ταξίδι με συνόδευε ο φίλος και συνεργάτης από την Πάφο, Στέλιος Παπαγεωργίου).
Ο ένας εκ των συνοδών μας με την βοήθεια ενός λαμπρατόρ μάζευε τα πουλιά από την Λίμνη ενώ τα πουλιά αραίωσαν την κινητικότητα τους μέχρι τις δέκα το πρωί. Μαζέψαμε λοιπόν τον εξοπλισμό μας και πήγαμε για μια περιήγηση στην περιοχή και κατόπιν στα καταλύματα για μπάνιο και ξεκούραση. Το Χωριό Πεύκα βρίσκεται στα χωριά Λουτρός, Νίψα, και Άνθεια σε απόσταση μόλις μερικών λεπτών το ένα από το άλλο και περίπου δεκαπέντε λεπτά από την Αλεξανδρούπολη. Είναι η γενέτειρα του γνωστού ποδοσφαιριστή Ντέμη Νικολαΐδη του οποίου το πατρικό σπίτι βρίσκεται σχεδόν απέναντι από τις εγκαταστάσεις του κ. Μελά. Το χωριό έχει περίπου είκοσι δύο κατοίκους και περιτριγυρίζεται από φυτείες με βαμβάκι και αρκετά πεύκα.
Μετά λοιπόν την μεσημεριανή ξεκούραση ξανά πίσω στη Λίμνη για το απογευματινό κυνήγι. Λιγάκι πιο έμπειροι τώρα αλλά με πιο λίγα πουλιά αφού τουφεκίστηκαν το πρωί, καταφέραμε να πάρουμε ακόμη καμιά δεκαριά. Το κυνήγι τελείωσε κοντά στις οκτώ το βράδυ και στη συνέχεια μεταβήκαμε πίσω στο χώρο του καταφυγίου. Εκεί μετά το μπάνιο μας οι συνεργάτες του κ. Μελά μας ετοίμασαν ένα ωραίο βραδινό υπό την συνοδεία ντόπιων κρασιών από το οινοποιείο της ίδιας της οικογένειας Μελά. Μάλιστα τα κρασιά έχουν πάρει τα ονόματα τους. Λίνος, Φίνος και Γιώργος ενώ από πίσω υπάρχει μια ωραία αφιέρωση γραμμένη από τον ίδιο τον οινοποιό. Η νυκτερινή διασκέδαση κράτησε μέχρι τα μεσάνυχτα και στην συνέχεια πήγαμε για ύπνο καθώς είχαμε και πάλι πρωινό κυνήγι πάπιας.
Το πρωί στις πέντε συναντηθήκαμε στο μικρό εστιατόριο όπου πήραμε τον καφέ μας (Κυπριακό) και ξεκινήσαμε για τον κυνηγότοπο. Το πρωί περίπου καμιά πενηνταριά παπιά μπήκαν στην Λίμνη και καταφέραμε να πιάσουμε καμιά δεκαριά. Στην συνέχεια μεταβήκαμε για περιοδεία στο Δέλτα του Έβρου και είχαμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε λίγο και με το ψάρεμα. Η περιοχή προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες καθώς είναι πλούσια από νερά και με μεγάλη βιοποικιλότητα. Τα λαβράκια και οι κέφαλοι στην περιοχή ξεπερνούν τα πέντε κιλά.
Μετά το μεσημεριανό μας σε ψητοπωλείο του χωριού Νίψα πήγαμε για κυνήγι τρυγονιών και φάσσας. Αν και τα περισσότερα πουλιά είχανε μεταναστεύσει, καταφέραμε να πάρουμε καμιά δεκαριά τρυγόνια και δύο φάσσες. Επιστροφή στη βάση και πάλι διασκέδαση μετά φαγητού, ποτού αλλά και καλής παρέας μέχρι τα μεσάνυχτα.
Την άλλη μέρα το πρωί είχαμε προτείνει να πάμε για φάσσες. Η περιοχή έχει αρκετούς ντόπιους πληθυσμούς ενώ μόλις χιονίσει στη Τουρκία γίνονται μεγάλες μετακινήσεις φασσών προς την περιοχή. Για κακή μας τύχη το χωράφι με τα ηλιοτρόπια στο οποίο σκοπεύαμε να κυνηγήσουμε, το είχαν θερίσει τις προηγούμενες μέρες. Σταθήκαμε όμως για να δούμε εάν τα πουλιά θα ερχόντουσαν. Καταφέραμε να χτυπήσουμε δύο πουλιά ενώ είχαμε δει αρκετά πουλιά να περνάνε πάνω από το διπλανό δάσος. Στην συνέχεια και μετά από ένα καλό πρωινό σε ένα τοπικό αρτοποιείο της περιοχής επιστρέψαμε πίσω στο καταφύγιο καθώς θα αναχωρούσαμε για Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με τις εμπειρίες των ατόμων του καταφυγίου οι καλύτερες μέρες για να επισκεφθείς την περιοχή κυνηγετικά είναι από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι και τέλος Φεβρουαρίου όπου σε μια ‘κακή’ κυνηγετικά μέρα θα πάρεις το κότα από τσίχλες ενώ έχει επιλογή για κυνήγι πάπιας, φάσσας, τρυγωνότσιχλας και άλλων πουλιών. Μια καλή μέρα οι αριθμοί είναι αρκετά μεγάλοι και το σημαντικό είναι ότι το κυνήγι είναι σε καρτέρια.
Για όσους έχουν την ευχέρεια να καθίσουν αρκετές μέρες σίγουρα θα βρεθούν σε μέρες ‘γεμάτες’ με θήραμα και θα ζήσουν πρωτόγνωρες κυνηγετικές εμπειρίες αλλά ακόμη και δύο με τρείς μέρες να πας αξίζει τον κόπο γιατί θα κυνηγήσεις σε ένα μοναδικό τοπίο και σε ένα ξεχωριστό κυνηγετικά περιβάλλον. Η φιλοξενία αλλά και η οργάνωση του καταφυγίου σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ζεις το απόλυτο κυνηγετικό όνειρο. Φυσικά οι άνθρωποι εκεί θέλοντας να προστατεύσουν τόσο την περιοχή αλλά και να διατηρήσουν τα αποθέματα αποφεύγουν να δέχονται επισκέπτες οι οποίοι είναι ‘κρεατοσυλέκτες’. Όπως χαρακτηριστικά μας ανέφερε ο κος Γιώργος ‘Θέλω να έρχονται άνθρωποι με καλό χαρακτήρα οι οποίοι να σέβονται το κυνήγι αλλά και τον χώρο στον οποίο βρίσκονται, έχουμε άψογες σχέσεις με όλες τις αρχές και τους κατοίκους της περιοχής και έτσι θέλουμε να το διατηρήσουμε. Εδώ ο κυνηγός έχει την ευκαιρία να ξεφύγει από την καθημερινότητα και να απολαύσει την ηρεμία που προσφέρει η περιοχή, να κυνηγήσει σε ένα μοναδικό χώρο και να ξεκουραστεί σωματικά και πνευματικά. Όσοι έρχονται εδώ και το διαπιστώνουν αυτό έχουν γίνει μόνιμοι επισκέπτες τα τελευταία χρόνια‘.
Για περισσότερες πληροφορίες και όσοι ενδιαφέρονται να επισκεφθούν τον χώρο για κυνήγι μπορούν να επικοινωνήσουν με τα γραφεία μας στο +357 25 577750.