Πέρνοντας στα χέρια μας ένα κουτάβι όπως είναι λογικό κάνουμε όνειρα και φανταζόμαστε το μέλλον του να ειναι λαμπρό. Ειδικά τα πιό νεαρά και άπειρα άτομα ρίχνονται με τα μούτρα στην εκπαίδευση του κάνοντας λάθη τα οποία πολλές φορές είναι η αιτία για να γίνουν ανεπανόρθωτες "ζημιές" στο κουτάβι μας.

Η εκπαίδευση του κουταβιού δεν θέλει βιασύνη ούτε και πίεση. Αντιθέτως χρειάζεται υπομονή και βήμα προς βήμα να καλουπόσουμε και να φτιάξουμε το νέο μας κυνηγόσκυλο.

Ένα συνήθεις λάθος που παρατηρείται είναι να βγαίνουν πολύ νεαρά σκυλιά στο κυνήγι. Είτε γιατί νομίζουμε οτι θα μάθουν απο τα μεγαλύτερα, είτε διότι θεωρούμε οτι στην ηλικία των 6-7 μηνών είναι έτοιμα για το βουνό και άλλωτε στηριζόμαστε στην τύχη, δηλαδη οτι με το να τουφεκίσουμε το θήραμα σε ένα τυχαίο ξεπέταγμα θα είναι ο τρόπος για να μάθει το σκυλί μας.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ακριβής ηλικία για να ορίσουμε πότε ένα σκυλί μπορεί να πάει στο κυνήγι. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να πάει ένα σκυλί που δέν ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του και δεν ξέρει καλά καλά τι κάνει και τι ψάχνει.

Τα λιγοστά θηράματα του τόπου μας κάνουν το σκυλί μας να βαρεθεί νωρίς την κυνηγετική του εξόρμηση και έτσι αφού εξαντλήσει τις δυνάμεις του μαζεύετε δίπλα μας και είναι αδιάφορο. Οι επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες εξορμήσεις θα δημιουργήσουν στο κουτάβι μας την εντύπωση οτι βγαίνει για μια "βόλτα" και έτσι θα είναι απο την αρχή μαζεμένο χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρων για κυνήγι.

Ορθότερο θα ήταν εάν το κουτάβι μας έχει τελειώσει την βασική του εκπαίδευση και αφού έχει βγει για κάποια εκπαιδευτικά και συνάντησε θήραμα, να αρχίσουμε να το κυνηγάμε σταδιακά. Να προτιμάμε μέρες πιό δροσερές (έτσι ώστε να μην καταπονείτε) και σύντομες εξορμήσεις. Καλό θα ηταν για αρχή να είχαμε στο αυτοκινητο ένα θήραμα εκτροφής. Αφού κυνηγήσουμε κάποιες ώρες χωρις συνάντηση με θήραμα και το σκυλί μας αρχισε να χανει το ενδειαφέρον του, τότε το γυρνάμε στο αυτοκίνητο και το ξανακατεβάζουμε στήνοντας του το θήραμα εκτροφής και δημιουργώντας του την εντυπωση της "τυχαίας" συνάντησης. Με αυτό τον τρόπο τονώνουμε το ενδιαφέρων του και αποθηκεύει στο μυαλό του οτι δεν πήγε χαμένη η "βόλτα". Σίγουρα την επόμενη εξόρμηση θα είναι πιο ενθουσιασμένο και με πιο παρατεταμένη όρεξη για κυνήγι και ψάξιμο.

Προτιμότερο θα ήταν το νεαρό σκυλί μας να κάνει τα πρώτα του βήματα στην εκπαίδευση και το κυνήγι μόνο του και όχι δίπλα σε μεγαλύτερα. Κανένα έμπειρο σκυλί δεν πρόκειτε να δώσει ευκαιρία στο νεαρό άπειρο να εντοπίσει πρώτο το θήραμα. Αυτό μελλοντικά θα μας δώσει ένα νεαρό σκυλί που θα μάθει να περιμένει στα "έτοιμα". Γιατί να κυνηγίσει αφου τόσο καιρό το έκαναν άλλοι γιαυτό;; Ετσι λοιπόν του δινουμε την ευκαιρία να βάλει τις δικές του δυνάμεις και το δικό του ταλέντο μεχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σίγουρα στην πορεία θα κάνει λάθη, θα αφήσει πίσω θηράματα, θα "ξεπετάξει" άθελα του θηράματα κτλ αλλά μέσα απο τα λάθη του θα βελτιώνεται και θα μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις.

Όσο αφορά τα θέματα υγείας του νεαρού σκυλιού μας στο κυνήγι, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας οτι ο οργανισμός του και ο σωματότυπος του αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται σχεδόν μέχρι την ηλικία των 2 ετών. Οι πολύωρες εξορμήσεις και τα σκαμπανεβάσματα σε δύσκολα εδάφη καταπονούν τις αρθρώσεις και γενικά τον οργανισμό. Οι πνεύμονες είτε δεν έχουν ακόμη πάρει το κανονικό τους μέγεθος είτε δεν είναι επαρκως εξασκημένοι μιας και το σκυλί είναι αρκετά νεαρό. Αποτέλεσμα αυτού είναι η υπερκόπωση, άλλη μια αιτία για να χασει το σκυλί μας το ενδιαφέρων του.

Κλείνοντας φτάνουμε στο συμπέρασμα οτι η βιασύνη μας να βγάλουμε το νεαρό σκυλί για κυνήγι μπορεί να μας δώσει περισσότερα ανεπιθύμητα αποτελέσματα παρά τα όσα θετικά ελπίζουμε. Γιαυτό ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας οτι για την εξέλιξη του σκυλιού μας τα πάντα έχουν να κάνουν με την υπομονή για να γίνει το καθε τι στην ώρα του. Εξάλλου θα είναι ο νέος μας σύντροφος στο κυνήγι για τα επόμενα 10-12 χρόνια, ας του αφιερώσουμε τα δύο πρώτα στην σωστή εκπαίδευση με γερές βάσεις!

Σας εύχομαι μια καλή και κυνηγετική χρονιά και πάνω απ´όλα ασφάλεια!