Ορίζεται ως η είσοδος ενός τμήματος του εντέρου μέσα στο άλλο. Συνήθως γίνεται με τη φορά του εντερικού περισταλτισμού. Μπορεί να είναι απλός (σε ένα σημείο του γαστρεντερικού σωλήνα) ή πολλαπλός (περισσότερα του ενός σημεία), ατελής (να μην προκαλεί πλήρη έμφραξη) ή πλήρης (πλήρης έμφραξη). (εικόνα καρτουν)

Εγκολεασμός μπορεί να εμφανιστεί σε όλο το μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα ξεκινώντας από τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό και το παχύ έντερο. Το συχνότερο πάντως σημείο εμφάνισης είναι το σημείο μετάβασης από το λεπτό στο παχύ έντερο και πιο συγκεκριμένα στην ειλεοτυφλική βαλβίδα.

Η αιτιολογία του εγκολεασμού δεν είναι απόλυτα γνωστή παρόλα αυτά όμως πιθανολογείται πως κάποιοι παράγοντες που ονομάζονται προδιαθετικοί, νευρορμονικά διαταράσσουν την κινητικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα και τον προκαλούν.

Προδιαθετικοί παράγοντες

Α) Παρβοεντερίτιδα (PARVOVIRUS).

Β) Λεπτοσπείρωση (LEPTOSPIRA SPP).

Γ) Έντονος παρασιτισμός του εντέρου.

Δ) Χειρουργικοί χειρισμοί κοιλιακών επεμβάσεων.

Ε) Γραμμοειδή ξένα σώματα (πχ κλωστές-νήματα).

ΣΤ) Νεοπλάσματα.

Η) Ιδιοπαθής

Το αποτέλεσμα είναι τα αγγεία και τα λεμφαγγεία του τοιχώματος να στραγγαλίζονται και το τοίχωμα του σωλήνα να νεκρώνεται με συνεπακόλουθο τη ρήξη και την πρόκληση περιτονίτιδας.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Α) Πλήρης εγκολεασμός.

  1. Εμετοί που κάποιες φορές είναι κοπρανώδους οσμής.

  2. Ανορεξία, κατάπτωση, αφυδάτωση.

3 Έντονος πόνος στην κοιλιά

  1. Απουσία κενώσεων από το ζώο

  2. Πυρετός στα τελικού σταδίου περιστατικά.

Β) Ατελής εγκολεασμός (είναι συχνότερος στην πράξη)

Μερική ανορεξία, εμετούς με διαλείπουσα συχνότητα, τεινεσμούς (επώδυνη αφόδευση), κόπρανα λίγα και συνήθως αιμορραγικά. (εικόνα με αίμα)

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Και για τις δύο περιπτώσεις οδηγός στη διάγνωση για το κτηνίατρο είναι η ηλικία του ζώου (συνήθως μικρότερη των 18 μηνών), η παρουσία ψηλαφητής σωληνοειδούς μάζας στη κοιλία και η πιο πάνω κλινική εικόνα.

Η αιματολογία αποκαλύπτει αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια και αυξημένο αιματοκρίτη, όχι όμως κάτι το ειδικό επί της νόσου.

Το απλό ακτινογράφημα κοιλίας, έντονη αεροβρύθεια προσθίως του εγκολεασμού, αλλα επίσης όχι κάτι το ειδικό.

Περισσότερες πληροφορίες θα δοθούν από τα ακτινογραφήματα με χορήγηση σκιαγραφικού και τα υπερηχογραφήματα κοιλίας που και στις δύο περιπτώσεις τα ευρήματα είναι χαρακτηριστικά και παθογνωμονικά. (Εικόνα ακτινογραφίας με βάριο και υπερήχου)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία του εγκολεασμού είναι χειρουργική. Η ανάταξή του γίνεται είτε μηχανικά (με ήπιους χειρισμούς διεγχειρητικά), είτε εάν υπάρχει νέκρωση του συγκεκριμένου τμήματος εντερεκτομή – εντεροαναστόμωση (αποκοπή του νεκρωμένου σωλήνα και επανασυρραφή του).

Στο ζώο χορηγούνται ευρέως φάσματος αντιβιοτικά και αναλγητικά προς ανακούφιση του πόνου. Η νοσηλεία στην κλινική διαρκεί τουλάχιστον 3 ημέρες (χρόνος κατάλληλος για την επούλωση του εντέρου), γίνονται επανέλεγχοι με βάση την εικόνα του ζώου, για τυχόν επανεμφάνιση των ίδιων συμπτωμάτων (μετεγχειρητικός εγκολεασμός) ή σημείων ρήξης του τραύματος και πρόκληση περιτονίτιδας.