Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκε ένα πρόσφατο γεγονός που με προβλημάτισε κι αφορά το κατά πόσο η ελλιπής γνώση μπορεί να κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά σε ένα σκυλί από τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αρχές Αυγούστου αποδέχτηκα την πρόσκληση ενός πολύ καλού φίλου για να τον συνοδεύσω και να τον βοηθήσω στην επιλογή δύο κουταβιών από γέννα, καθώς ο ίδιος ως ιδιοκτήτης του αρσενικού γεννήτορα, με βάση της συμφωνίας τους, τα δικαιούταν.

Αφού φτάσαμε στο χώρο όπου ο ιδιοκτήτης του θηλυκού είχε τα κλουβιά του, ενημερώθηκα ότι η γέννα αποτελείται από 7 κουτάβια ηλικίας 2 μηνών. Ανοίγοντας το κλουβί, το θέαμα και η κατάσταση των κουταβιών και της σκύλας κάθε άλλο παρά υγιής έμοιαζε. Τα κουτάβια είχαν εμφανείς ελλείψεις βιταμινών και ασβεστίου ενώ μπορούσες να μετρήσεις όλα τα κόκκαλα στα πλευρά και τη σπονδυλική στήλη. Στην ίδια, ίσως και χειρότερη κατάσταση, βρισκόταν και η σκύλα-λεχούσα, ένας σκελετός με μαστούς. Ο ιδιοκτήτης της γέννας, όπως μας είπε και δείχνοντάς μας την όντως ποιοτική τροφή που είχε εκεί, τους ταΐζει αρκετή ποσότητα τροφής, η οποία κανονικά έπρεπε να τους ικανοποιεί. Στην τελική, όμως, μας ανέφερε ότι σκύλα και κουτάβια συμβιώνουν και τρώνε μαζί από τη γέννησή τους μέχρι κι εκείνη τη μέρα.

Η άγνοια και η ελλιπής γνώση μπορεί να κάνει πραγματική ζημιά σε μία τοκετοομάδα ή ακόμη και στη σκύλα-λεχούσα. Δεν χρειάζεται να είσαι κτηνίατρος για να σκεφτείς και να χρησιμοποιήσεις την κοινή λογική, έτσι ώστε να πράξεις κατάλληλα. Ο πιο πάνω ιδιοκτήτης της γέννας, κατά τη γνώμη μου, έκανε τρία λάθη: 1) Τάιζε τα κουτάβια μαζί με τη μητέρα τους και ως λογικό η ίδια δεν τα άφηνε να τραφούν, αφού χρειαζόταν να τραφεί περισσότερο, ώστε να καλύψει τις δικές της ανάγκες. 2) Η συμβίωση των 7 κουταβιών με τη μητέρα τους μέχρι 2 μηνών την αποδυνάμωσε, αφού η ποσότητα σε γάλα που χρειάζονταν ημερησίως δεν ήταν δυνατόν να παραχθεί από τον οργανισμό της και 3) Η τροφή που χρησιμοποιεί είναι ναι μεν ποιοτική αλλά όχι ικανοποιητική για τη σκύλα-λεχούσα διότι, ως τροφή «junior/puppy», δεν της προσφέρει όσα ο οργανισμός της απαιτεί για να λειτουργήσει σωστά και να παράγει γάλα επαρκές σε συστατικά.

Με βάση τις δικές μου γνώσεις μέσα από εμπειρίες, η πιο πάνω κατάσταση θα μπορούσε να αποφευχθεί με κάποιους χειρισμούς εκ μέρους του ιδιοκτήτη-εκτροφέα. Στην ηλικία των 45 ημερών τα κουτάβια μπορούν να διαχωριστούν από τη μητέρα τους διαδοχικά (ανά μέρα), έτσι ώστε η ίδια να προλαβαίνει να ικανοποιεί σε γάλα 2-3 κουτάβια ανά ημέρα. Πολύ σωστό θα ήταν τα κουτάβια και η μητέρα τους να τρώνε ξεχωριστά για να λαμβάνουν, έτσι, ικανοποιητικές ποσότητες. Η τροφή θα πρέπει να είναι ποιοτική και κατάλληλη για κουτάβια <junior/puppy>, έτσι ώστε να τους προσφέρει τις βιταμίνες, το ασβέστιο και γενικά τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός τους για να ολοκληρωθεί και να κτίσει ένα αμυντικό σε ασθένειες σύστημα. Η διατροφή της σκύλας θα πρέπει να περιλαμβάνει επίσης απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, κατάλληλα, τα οποία να τη βοηθούν να αναπληρώνει αυτά που η ίδια μεταφέρει στα κουτάβια της μέσω του θηλασμού αλλά και να διατηρούν το ανοσοποιητικό της σύστημα σε εγρήγορση. Μπορούμε ακόμη να τη βοηθήσουμε περισσότερο δίνοντάς της ταμπλέτες βιταμινών/ασβεστίου, κατάλληλες για σκύλες σε θηλασμό. Προσωπικά, είμαι της άποψης ότι, αφού διαχωρίσουμε τα κουτάβια από τη μητέρα τους, αφήνοντας μαζί της μόνο 2-3 κουτάβια ανά ημέρα, τότε τα υπόλοιπα θα πρέπει να έχουν συνεχώς δοχείο γεμάτο με τροφή στο χώρο τους, έτσι ώστε να τρέφονται όποτε ο οργανισμός τους το νιώθει ανάγκη. Το άφθονο, καθαρό νερό δεν παραλείπεται σε καμία περίπτωση, απλώς το θεωρώ δεδομένο.

Αν παρατηρήσουμε ότι κάποια κουτάβια δείχνουν έλλειψη βάρους ή αδυναμίες, τότε προσπαθούμε να τους δώσουμε περισσότερο χρόνο ή ακόμη και μέρες μαζί με τη μητέρα τους, αφού το μητρικό γάλα θα τα βοηθήσει να καλύψουν τα οποιαδήποτε διατροφικά κενά.

Στην ηλικία των 2 μηνών πρέπει να έχουν πλέον απογαλακτιστεί και να τρέφονται από μόνα τους, καθώς αυτή είναι και η ηλικία, κατά την οποία θα αρχίσουν να πηγαίνουν στους νέους τους ιδιοκτήτες. Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε οικονομία στη διατροφή των κουταβιών μας και της λεχούσας σκύλας, αφού, όπως όλα τα θηλαστικά, η συγκεκριμένη περίοδος της ζωής τους αποτελείται από σημαντικές αλλαγές στον οργανισμό, τις ανάγκες του και την ανάπτυξη/διαμόρφωσή του. Το θέμα «διατροφή» κατά τον τοκετό, το θηλασμό και τη θρέψη των κουταβιών είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει κατά την απόφαση μας για ζευγάρωμα, αφού αποτελεί από μόνο του ένα κεφάλαιο όσο αφορά το χειρισμό αλλά και το οικονομικό. Σίγουρα, διανύουμε εποχή οικονομικής στενότητας, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα θέλαμε να δούμε τα κουτάβια μας να μεγαλώνουν με στραβά πόδια, αδύνατο σκελετό, ευπαθή καρδιά ή πνεύμονες και γενικά ανωμαλίες που οφείλονται στη φτωχή και λανθασμένη διατροφή.