Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που μαστίζουν τον τόπο μας είναι οι δηλητηριάσεις σκύλων. Θυμωμένοι γεωργοί, ζηλόφθονες κυνηγοί, κερδοσκόποι πωλητές σκύλων σκορπούν αλόγιστα το θάνατο σε εκατοντάδες σκυλιά κάθε χρόνο.

Έχουμε δει και αναλύσει σε προηγούμενα τεύχη αλλά και σε DVD του περιοδικού μας μέτρα αντιμετώπισης των δηλητηριάσεων. Σήμερα, θα αναλύσουμε κάποια μέτρα προληπτικά, τα οποία μπορούν να αποτρέψουν το σκύλο μας από το να φάει το δηλητήριο.

Σωστή διατροφή του σκύλου

Καταρχάς, πρέπει να πούμε ότι σκυλιά που τρέφονται σωστά και κανονικά χωρίς να πάσχουν από πείνα και έλλειψη βιταμινών και θρεπτικών συστατικών έχουν λιγότερες πιθανότητες από το να τρώνε ό, τι βρούνε στο βουνό. Κανονικά, η διατροφή του σκύλου μας πρέπει να γίνεται βάσει προγράμματος και ο σκύλος να λαμβάνει όλες τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες σύμφωνα με την ηλικία, τα κιλά αλλά και τη δραστηριότητά του. Οι περισσότεροι κυνηγοί θεωρούν ικανοποιητικό να αγοράζουν ένα σάκο τροφής και να δίνουν μια ποσότητα του ζώου κάθε μέρα χωρίς πρώτα να μελετήσουν πόση δοσολογία από τη συγκεκριμένη τροφή χρειάζεται ο σκύλος τους. Επιπλέον, αν ο σκύλος ακολουθεί ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής (λίγη τροφή το πρωί και μετά το απόγευμα), τότε δεν πεινάει ποτέ και είναι περισσότερο υγιής και λιγότερο λαίμαργος. Θα έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές τα σκυλιά, τα οποία ζούνε μέσα στο σπίτι κι έχουν αφθονία τροφής, πάντοτε έχουν φαγητό μέσα στο πιάτο τους. Αυτά τα σκυλιά δεν είναι λαίμαργα και σίγουρα δεν τρώνε ό, τι βρίσκουν. Το τι ωθεί τους σκύλους στη λαιμαργία και την παμφαγία είναι ο ανταγωνισμός στο φαγητό με άλλα ζώα και η μικρή ποσότητα.

Απαγόρευση στο να τρώνε από χάμω

Πρέπει να μην επιτρέπουμε στο σκυλί μας να τρώει από χάμω. Αυτό μπορούμε να το ξεκινήσουμε σε νεαρή ηλικία όπου με τη βοήθεια ενός κολάρου πνίχτη βάζουμε το σκυλί μας σε πειρασμό και το τιμωρούμε, εάν πέσει στο λάθος. Δηλαδή, με τη βοήθεια κάποιου γνωστού μας (όχι με τα δικά μας χέρια) τοποθετούμε κάποια δολώματα σε μια καινούργια περιοχή για το σκύλο (όχι στο χώρο που ζει). Στη συνέχεια παίρνουμε το σκυλί μας και το περνάμε κοντά από τα δολώματα ενώ το έχουμε δεμένο με μακρύ σχοινί ή λουρί με την άκριά του να είναι πνίχτης. Εάν το σκυλί μας μυριστεί, κοντοσταθεί ή πάει να φάει τα δολώματα, τότε τραβάμε απότομα το πνίχτη και φωνάζουμε την εντολή NO. Η τιμωρία του σκύλου πρέπει να είναι στιγμιαία, ούτως ώστε να μην καταλάβει ότι εμείς του την προκαλέσαμε. Στη συνέχεια, καλούμε το σκύλο να έρθει κοντά μας και τον ηρεμούμε με ένα χάδι. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο σκηνικό μέχρις ότου ο σκύλος να αποφεύγει τα δολώματα. Εδώ όμως δεν τελειώσαμε. Ο σκύλος γνωρίζει πότε είναι δεμένος και πότε ελεύθερος. Πρέπει τις επόμενες μέρες να επαναλάβουμε την άσκηση αλλά με το σκυλί λυμένο. Εάν πάει να φάει, τότε τρέχουμε προς το μέρος του φωνάζοντάς του NO και το απωθούμε από το δόλωμα με σκοπό να το εκφοβίσουμε. Εάν μας αγνοεί, τότε του επαναφέρουμε τον πνίχτη και τον τιμωρούμε.

Ποντικοπαγίδα

Μπορούμε να επαναλάβουμε την ίδια άσκηση με μια ποντικοπαγίδα. Πάλι, κάποιος γνωστός μας κι όχι εμείς βάζει μια-δυο ποντικοπαγίδες με ένα κομμάτι κρέας και τις κρύβει στο έδαφος. Περνάμε τον σκύλο από εκεί ελεύθερο και τον αφήνουμε να πάει κοντά στο δόλωμα. Εάν πιάσει το δόλωμα και η παγίδα τον χτυπήσει, αυτομάτως του φωνάζουμε NO και τον καλούμε να έρθει κοντά μας για να τον ηρεμήσουμε. Προσοχή, ακόμη και να περπατήσουμε εμείς πριν από το σκύλο κοντά στο δόλωμα ή εάν πιάσουμε την ποντικοπαγίδα με τα χέρια μας, τότε το σκυλί μπορεί να το καταλάβει και να μην φάει, καθώς αναγνωρίζει ότι πρόκειται για άσκηση. Είναι σωστό να χρησιμοποιούμε 1-2 διαφορετικά άτομα για την άσκηση αυτή και όχι πάντα τον ίδιο.

Επανάληψη και υπενθύμιση

Η άσκηση αυτή πρέπει να επαναλαμβάνεται και να γίνεται υπενθύμιση στο σκύλο κάθε χρόνο, ούτως ώστε να εμπεδωθεί μέσα στο μυαλό του ότι δεν πρέπει να τρώει από χάμω. Επίσης, κατά τη διάρκεια του κυνηγιού πρέπει να δίνουμε ένα μικρό snack στο σκύλο μας για να μην εξαντλείται και να αναζητάει πηγές ενέργειας.

Ηλεκτρικό κολάρο

Η συγκεκριμένη άσκηση μπορεί να πραγματοποιηθεί και με το ηλεκτρικό κολάρο χωρίς όμως να χρησιμοποιούμε υπερβολικό ρεύμα και χωρίς ο σκύλος μας να αντιλαμβάνεται ότι εμείς του προκαλούμε τον πόνο. Εάν θέλουμε να απαλλαγούμε από το συγκεκριμένο κολάρο, τότε περνάμε στο κανονικό κολάρο του σκύλου δύο ομοιώματα πόλων, ούτως ώστε να έχει την αίσθηση ο σκύλος ότι φοράει ηλεκτρικό κολάρο. Μπορούμε να τοποθετήσουμε δύο βίδες ή δύο κάψουλες από ποτίστρα κουνελιών.

Απαγόρευση να πίνουν από χάμω

Aν και ακούγεται δύσκολο, δεν είναι ακατόρθωτο. Με την ίδια μέθοδο μπορούμε να μάθουμε στα σκυλιά μας να μην πίνουν νερό απ’ όπου βρουν. Αρκεί να έχουμε πάντοτε μαζί μας νερό και να μάθουμε στα σκυλιά μας να έρχονται να τους δίνουμε, όταν θέλουν. Έτσι, όταν διψάσει ο σκύλος, θα έρθει στο αφεντικό του και δεν θα ορμήσει να πιει απ’ όπου βρει.

Φίμωτρο

Μια δραστική λύση είναι και το φίμωτρο, με το οποίο ο σκύλος ούτε να φάει μπορεί ούτε να πιει νερό. Σήμερα στην αγορά υπάρχουν ειδικά σχεδιασμένα φίμωτρα, τα οποία επιτρέπουν στο ζώο να αναπνέει κανονικά, να γαυγίζει, να ερευνά αλλά να μην μπορεί να φάει ή να πιει νερό ανεξέλεγκτα. Τα φίμωτρα αυτά δεν εμποδίζουν αισθητά την απόδοση του ζώου, καθώς η δυσκολία βρίσκεται στις πρώτες 3-4 φορές μέχρι να το αποδεχτεί ο σκύλος. Ωστόσο, πρέπει το φίμωτρο να εφαρμόζει πολύ καλά στο σκυλί, ώστε να μην το εμποδίζει, ενώ θα πρέπει να το φοράει τόσο στον περίπατό του όσο και κάποιες ώρες στο σπίτι για να το δεχθεί. Τα τελευταία δύο χρόνια όλο και περισσότεροι σκύλοι μαθαίνουν να κυνηγάνε με φίμωτρα με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να είναι αρκετά ξέγνοιαστοι. Το μειονέκτημα είναι ότι χάνουμε την επαναφορά των θηραμάτων ενώ στην αρχή θα πρέπει να το προσπαθήσουμε, ώστε να το δεχθούν τα ζώα.

Με τους πιο πάνω τρόπους μπορούμε να περιορίσουμε σημαντικά τον κίνδυνο από το να χάσουμε το ζώο μας από δηλητήρια. Χρειάζεται, όμως, λίγη προσπάθεια από μέρους μας για να μάθουμε στο ζώο τι είναι σωστό και τι λάθος. Προσπάθεια, την οποία εν τέλει θα απολαύσουμε όταν βρεθούμε απροειδοποίητα μπροστά σε ένα τέτοιο κίνδυνο και είμαστε προετοιμασμένοι.