Στην Κύπρο είναι χιλιάδες οι κυνηγοί οι οποίοι μεγάλωσαν μέσα σε κυνηγετικές οικογένειες και μπολιάστηκαν με το μεράκι του κυνηγίου. Μία δραστηριότητα άμεσα συνυφασμένη με τη φύση, το περιβάλλον, τη φιλία, τους οικογενειακούς δεσμούς. Στο βουνό ο παππούς με τον πατέρα και τον εγγονό γίνονται ένα, σύντροφοι.

Αυτοσκοπός δεν είναι η θανάτωση άγριας ζωής αλλά το να ζήσεις την όλη εμπειρία, να ξυπνήσεις τα κυνηγετικά σου ένστικτα με τα οποία όλοι ως ανθρώπινα όντα είμαστε προικισμένοι, αλλιώς σήμερα δεν θα υπήρχαμε. Φυσικά σήμερα δεν κυνηγάμε από ανάγκη για σίτιση αλλά, από ανάγκη για να διατηρήσουμε την αρχέγονη επαφή μας με τη φύση και ως επιβράβευση να πάρουμε στο τραπέζι μας ένα ΄βιολογικό’ έδεσμα προς κατανάλωση.

Για μένα αυτό είναι το κυνήγι, οι έξοδοι στη φύση, η άσκηση, η συνεργασία με τον σκύλο, η παρέα με τους φίλους και η απόλαυση ενός ποιοτικού φαγητού πάντα με καλή παρέα, η εκμάθηση της φύσης μέσα από την δραστηριότητα του κυνηγίου.

Βλέπω μετά λύπης μου, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια κόντρα ανάμεσα σε…κυνηγούς για το ποιος θέλει να λύσει τα κυνηγετικά προβλήματα.

Το Κ.Ε.Κ.Κ. ή μήπως η Ομοσπονδία. Υποστηρικτές «ένθεν κι ένθεν» βγάζουν τα άπλυτά τους στη φόρα με σκοπό να τεκμηριώσουν τη θέση τους. Αλήθεια θεωρεί κάποιος νοήμων ότι με αυτό τον τρόπο βοηθάει το κυνήγι; Θεωρεί κάποιος ο οποίος εάν βρίζει είτε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας είτε τα κοινοβουλευτικά κόμματα, θα επιτύχει την διάσωση του κυνηγίου;

Θεωρεί κάποιος ότι εάν συνεχίσει το παρόν κυνηγετικό σύστημα έχουμε σωτηρία;

Διαβάζοντας όλα αυτά τα πράγματα τις περισσότερες φορές μέσα μου κλαίω καθώς αντιλαμβάνομαι ότι ΔΕΝ έχουμε σωτηρία και ότι σύντομα δεν θα αξίζει να ασχολούμαστε με το κυνήγι.

Αφήνουμε το κυνήγι να πεθάνει όταν εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ποιος θα έχει την εξουσία, ποιος θα πάει στη διαμαρτυρία, ποιος θα είναι ο πρόεδρος στις επόμενες εκλογές της Κ.Ο.Κ. και πάει λέγοντας. Κάπου εδώ και κάποιοι οι οποίοι από φανατικοί της μίας παράταξης βγαίνουν μπροστά από την άλλη παράταξη, αυτή τη φορά καθαρά για προσωπικά τους οφέλη. Τραγικό.

Στην προχθεσινή διαμαρτυρία κάποιοι διαμαρτύρονταν για 100 λόγους, κάποιοι δικαιολογημένοι, κάποιοι εντελώς άστοχοι κατά την ταπεινή μου άποψη.

Το Κίνημα ενεργοί Πολίτες - Κ.Ε.Κ.Κ. του οποίου διετέλεσα και αντιπρόεδρος, έβγαλε ανακοίνωση για διαμαρτυρία για τα κυνηγετικά δρώμενα. Συμφωνώ με τα 1000, κάτι πρέπει να αλλάξει για να σωθεί το περιβάλλον και η θηραματοπανίδα μας που ζει σε αυτό. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει κυνήγι, ούτε εκπαιδευτικά.



Άρα πώς θα τα σώσουμε αυτά; Με τη μείωση των προστίμων, με την αύξηση του Αιγινού γάλατος για το χαλούμι, (αλήθεια ξέρουμε πόση ποσότητα Αιγινού παράγεται και πόση χρειάζεται να παραχθεί για να καλύψουμε το 50% της παρασκευής χαλουμιού; ή μήπως με το να ψηφίζουμε τον προϊστάμενο για να έχουμε κάποιο που δεν θα μας λέει όχι;

Μέσα στα θέματα προς διαμαρτυρία ήταν και η αλλαγή του κυνηγετικού συστήματος.

Πρέπει να αλλάξει το σύνταγμα και να εγγράφονται όλοι οι κυνηγοί σε κυνηγετικούς συλλόγους και τα χρήματα να πηγαίνουν στους συλλόγους.

Πολύ καλή εισήγηση, την έχουμε κάνει εδώ και χρόνια. Κάποτε όταν το εισηγήθηκα πριν 15 χρόνια στον τότε πρόεδρο της Κ.Ο.Κ & Δ.Α.Ζ. ως μέλος της Ομοσπονδίας, μου είπε μα αυτό είναι συνταγματικό και δεν αλλάζει.

Αλλάζει πώς δεν αλλάζει, με την ψήφιση του από τα ¾ της βουλής των αντιπροσώπων, αυτών που βρίζουμε πολλές φορές μέσω διαδικτύου γιατί πολιτικά αντί να κάνουμε συμμαχίες για να βελτιώνουμε τα πράγματα, αποστασιοποιούμαστε για να λαϊκίζουμε και να τραβάμε τους αντιδραστικούς και τους αποστάτες. Ποιοι όμως παίρνουν τις αποφάσεις και ρυθμίζουν την λειτουργία της κοινωνίας;

Άρα το σύνταγμα το αλλάζει η Βουλή (όχι ο πρόεδρος) και η προσπάθεια μας τότε στις Βουλευτικές (τουλάχιστο εμένα προσωπικά) ήταν να μπούμε στα κέντρα λήψεως αποφάσεων και νομοθεσίας για να θέσουμε βάσεις έτσι ώστε να προστατεύσουμε το περιβάλλον, να βελτιώσουμε την περιβαλλοντολογική και κυνηγετική μας παιδεία και να λειτουργήσουμε για μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία. Όλα αυτά μέσω συμμαχιών γιατί μπορεί το κάθε κόμμα να είχε τους κυνηγούς του αλλά όταν κάτι πήγαινε για ψήφιση πρώτα ήταν το συμφέρον του κόμματος και ύστερα το κυνήγι (Βλέπετε μεμονωμένη κατοικία).

Όμως μέσα σε όλα αυτά (διαμαρτυρίες) δεν είδα πουθενά να αναφέρεται κάποιος στην λέξη παιδεία. Για αυτό το κυνήγι στον τόπο μας είναι καταδικασμένο.

Όλοι διεκδικούν πώς θα αποκτήσουν ένα κομμάτι κρέας περισσότερο, να παίξουν 10 λαγούς αντί 5, να παίζουν 100 τσίκλες ανά εξόρμηση, να έχουν περισσότερες μέρες για κυνήγι αλλά κανείς δεν διεκδικεί την ‘κάθαρση’ των κυνηγών, την βελτίωση του τρόπου εισδοχής νέων κυνηγών, την εξέταση καταλληλότητας των υφιστάμενων κυνηγών, την αποτροπή πράξεων αυτοπροβολής με σκοπό την εμπορία ή ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών.

Παιδεία δεν είναι η χρήση 10 σκύλων για κυνήγι λαγού ενώ δικαιούσαι 3, παιδεία δεν είναι το κυνήγι με 10+ άτομα σε παγανιές όπου δεν επιτρέπουν την διαφυγή του θηράματος. Παιδεία δεν είναι η παράβαση του ΚΟΤΑ, το στήσιμο δικτύων, τα παράνομα εκπαιδευτικά, η παράβαση της νομοθεσίας και η κατάληψη κυνηγετικών πόστων μέρες πριν και η γκετοποίηση περιοχών.

Παιδεία είναι η καλλιέργεια του ανθρώπου και συνδέεται με έννοιες, όπως η «μόρφωση», η «αγωγή» και η «κουλτούρα».

Απλά θέλουμε περισσότερα, θέλουμε κάποιους να δουλεύουν για εμάς για να έχουμε περισσότερα, θέλουμε εμείς πολλές φορές να πέφτουμε στα μαλακά όταν παρανομούμε, θέλουμε να έχουμε ανθρώπους που θα μας λένε πάντα ναι γιατί… είμαστε πολλοί.

Στο τέλος θα οδηγήσουμε αυτούς που νομοθετούν και αστυνομεύουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να κλείσουν το κυνήγι χωρίς να χρειαστεί να αναφέρουν τη λέξη κυνήγι.

Όλα αυτά θα τα προκαλέσουμε μόνοι μας στον εαυτό μας ακριβώς γιατί δεν υπάρχει όραμα, καθαρή στρατηγική, συνεργασία και ανιδιοτέλεια στους περισσότερους. Ο καθένας βλέπει το δέντρο του και όχι το δάσος.

Ένα Πολιτικό Κόμμα πρέπει να πολιτεύεται και να προσπαθεί να βοηθάει ως προς την Νομοθέτηση συγκεκριμένων πραγμάτων προς επίτευξη κάποιων κοινωφελών στόχων. Άρα το Πολιτικό κόμμα πρέπει να επιδίδεται στην τροποποίηση της νομοθεσίας ως προς τον σκοπό αυτό αλλά και στην δημιουργία πολιτικών συμμαχιών για προώθηση των συγκεκριμένων τροποποιήσεων. Αν ακόμη καταφέρει να είναι μέσα στην Κυβερνητική εξουσία να θέτει τις βάσεις για να τσιμεντώσει τις θέσεις του.


Από την άλλη, μια Ομοσπονδία Κυνηγίου καλείται να λειτουργεί πολιτικά ουδέτερα (με καλή σχέση με όλα τα κόμματα) με σκοπό την προστασία, διατήρηση και εμπλουτισμός της Κυπριακής πανίδας, την διατήρηση και ανάπτυξη των πηγών του κυνηγιού στην Κύπρο. Την προαγωγή του κυνηγιού ως άθλημα. Την ορθολογική και νόμιμη άσκηση του κυνηγίου βασισμένη σε επιστημονικές και οικολογικές αρχές και ο συντονισμός της δράσης των κυνηγετικών συλλόγων προς βελτίωση των συνθηκών διεξαγωγής του κυνηγίου.

Θεωρώ ότι και στα δύο πιο πάνω απέχουμε αρκετά από τις ετυμηγορίες για διάφορους λόγους.

Δεν θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω ή να κάνω διαδικτυακό διάλογο, ο λόγος της ανάρτησης μου είναι μπας και κάποιοι αντιληφθούν ότι το σημαντικό είναι να έχουμε μια σοβαρή και σωστή εικόνα στους μη κυνηγούς καθώς αυτοί είναι περισσότεροι από εμάς και δεν θέλουμε να τους σπρώξουμε προς την ομάδα των αντικυνηγών.

Το να αλληλοβριζόμαστε, να αναρτούμε πράγματα άστοχα και επιπόλαια πολλές φορές μόνο κακό κάνουμε στον εαυτό μας ως κυνηγοί με αντίχτυπο σε όλη την κυνηγετική κοινωνία και το μέλλον της.

Αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις που με προβληματίζουν. Μπορεί να είναι και λάθος, μπορεί να είναι και σωστές απλά με αυτά που διαβάζω ένιωσα την ανάγκη να τις δημοσιεύσω για αυτά τα άτομα που με ξέρουν και με ρωτούν την άποψη μου ως συντάκτης του περιοδικού Hunt and Shoot.


Άριστος Αριστείδου

Αρχισυντάκτης