Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΕΠΙΛΗΨΙΑ
Οπλιστείτε με υπομονή, παρατηρητικότητα και ψυχική δύναμη. Η επιληψία είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται, δυστυχώς, αρκετά συχνά στα ζώα μας. Σε περίπτωση που το ζώο μας διαγνωστεί ως επιληπτικό θα χρειαστεί η στενή παρακολούθηση από κτηνίατρο, η οικονομική αλλά και η ενεργή δική μας συμβολή. Και επίσης μπόλικη υπομονή και ψυχική δύναμη.

Ένας γρήγορος ορισμός της επιληψίας είναι η νευρολογική διαταραχή που συνοδεύεται από διαταραχή της συνείδησης, της συμπεριφοράς αλλά κυρίως από διαφορετικής έκτασης και έντασης «σπασμούς». Μια επιληπτική κρίση διακρίνεται σε τρία στάδια:

1ο στάδιο: Το ζώο παρουσιάζει ανησυχία, άσκοπη περιπλάνηση, κλάμα ή κραυγές. Έχει μικρή διάρκεια και τις περισσότερες φορές δεν το παρατηρεί ο ιδιοκτήτης.

2ο στάδιο: Έχει διάρκεια συνήθως λίγων δευτερολέπτων και συνοδεύεται από διαταραχές, της συνείδησης (το σκυλί δεν καταλαβαίνει, ούτε αναγνωρίζει τους γύρω του) σπασμούς, απροαίρετη ούρηση ή αφόδευση, σιαλόρροια, εμετό.

3ο στάδιο (μετεπιληπτικό): Διαρκεί από μερικά λεπτά έως κάποιες ώρες και το ζώο εμφανίζεται κουρασμένο, ανήσυχο, ληθαργικό και σε ορισμένες περιπτώσεις τρώει ή πίνει πάρα πολύ.

Γιατί παθαίνει επιληπτικές κρίσεις;
Αν θα θέλαμε να κατατάξουμε ανάλογα με την αιτία τις επιληπτικές κρίσεις θα τις διακρίνουμε αρχικά σε αυτές που έχουν τη ρίζα του στον εγκέφαλο και σε αυτές που η ρίζα τους είναι εκτός αυτού.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι κρίσεις που οφείλονται σε εγκεφαλοπάθειες και η ιδιοπαθής επιληψία. Στη δεύτερη αιτία κατατάσσονται αυτές που οφείλονται σε μεταβολικές και τοξικές εγκεφαλοπάθειες.

Οι κατηγορίες των παθήσεων που οδηγούν σε επιληπτογόνες εστίες μπορούν να διακριθούν σε:
Α) Εκφυλιστικές (νευροδυστροφίες)
Β) Αγγειακές (ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια)
Γ) Συγγενείς (υδροκεφαλία-λειεγκεφαλία)
Δ) Μεταβολικές (ηπατική εγκεφαλοπάθεια, υπογλυκαιμία, υπασβεστιαμία, ουραιμία)
Ε) Νεοπλάσματα (πρωτογενή ή μεταστατικά)
ΣΤ) Λοιμώδη νοσήματα (μόρβα, λύσσα, λοιμώδη περιτονίτιδα, τοξόπλασμα, ερλιχία νεόσπορα, κρυπτόκοκκος, βακτήρια)
Ζ) Τραυματισμοί (κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εγκεφαλική υποξία)
Η) Τοξικώσεις (μόλυβδος, οργανοφωσφορικα, στρυχνίνη)
Θ) Ιδιοπαθούς αιτιολογίας (εγκεφαλίτιδα των Pug, κοκκικωματώδης, ιδιοπαθής).

Τις περισσότερες φορές ο ιδιοκτήτης δυσκολεύεται να εξηγήσει τα συμπτώματα της επιληψίας και με τη συνοδεία της σύγχυσης μπορεί να παρασυρθεί φοβούμενος:

1) Καρδιακή ανακοπή (πάνω σε άσκηση)
2) Βαριά μυασθένεια (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης)
3) Δηλητηρίαση-φόλα (ιστορικό λήψης ξένης ουσίας)
4) Μυϊκούς σπασμούς ή τρόμους (δεν έχουμε απώλεια συνείδησης).

Η αναγνώριση, μεταξύ των κρίσεων, άλλων συμπτωμάτων εκτός των νευρολογικών που συνήθως επιδεινώνονται οδηγεί σε οργανική ή μεταβολική εγκεφαλοπάθεια.

Αντιθέτως όταν μεταξύ των κρίσεων ο σκύλος είναι απολύτως φυσιολογικός τότε μιλάμε πιθανότατα για ιδιοπαθή επιληψία.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Ο γιατρός σας για να προσεγγίσει την πιθανή επιληψία θα πρέπει να έχει το πληρέστερο ιστορικό. Πότε ξεκίνησε, πόσο κράτησε, τι συμπτώματα είχε, πώς ήταν οι σπασμοί, πώς συμπεριφέρθηκε μετά το τέλος της κρίσης, τι έκτακτο μπορεί να συνέβη την ώρα της κρίσης (πχ. δυνατός κρότος, δυνατό φως, έντονο stress, παρουσία άλλου ζώου του αντίθετου φύλου, αν ήταν νηστικό ή όχι κλπ.)

Θα προχωρήσει με κάποιες εξετάσεις όπως η γενική αίματος, BUN, κρεατίνη, γλυκόζη, τριγλυκερίδια, ALP, ALT Ca, χοληστερόλη και ίσως σας ζητήσει ειδικότερες εξετάσεις για ινσουλίνη, χολικά οξέα, ορολογικές εξετάσεις αλλά και αξονική ή μαγνητική τομογραφία, καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού κλπ.

Η ιδιοπαθής επιληψία
Ειδικότερη αναφορά θα άξιζε να γίνει στην ιδιοπαθή επιληψία. Γενικά ως ιδιοπαθή χαρακτηρίζουμε μια κατάσταση χωρίς σαφή αιτιολογία.

Η ιδιοπαθής επιληψία οφείλεται σε λειτουργική διαταραχή των νεύρων. Σε κάποιες φυλές υπάρχει κληρονομική προδιάθεση όπως Beagle, German Shepherd, Keeshood, Tervueren, Τeckel, Pooodle, Labrador, Golden Retriever, Cocker, Saint Bernard, Irish Setter.

Η ηλικία της εμφάνισης της πρώτης κρίσης συνήθως γίνεται μεταξύ 6 μηνών και 5 ετών.

Πριν μιλήσουμε για τη θεραπεία θα πρέπει να είναι σαφή τα ακόλουθα.
1. Η επιληψία είναι ανίατη νόσος.
2. Η επιληψία ελέγχεται από φάρμακα
3. Τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες
4. Το κόστος αυξάνει λόγω των φαρμάκων αλλά και των συνεχών εξετάσεων.
5. Οι κρίσεις μπορεί υποτροπιάσουν ή και να χειροτερέψουν παρά την αγωγή.
6. Η αγωγή αυξάνει εφόσον οι κρίσεις είναι πυκνότερες

Η θεραπευτική αγωγή ξεκινά με ένα φάρμακο και αργότερα ίσως χρειαστεί συνδυασμός φαρμάκων. Το επιληπτικό κατοικίδιο πρέπει να εξετάζεται σε διαστήματα 14, 45, 90 ημερών και μετά ανά εξάμηνο. Η πρόγνωση είναι πάντα επιφυλακτική αλλά το κυριότερο εφόδιο του ιδιοκτήτη ενός επιληπτικού κατοικιδίου είναι η υπομονή.
Από τον κτηνίατρο Γιώργο Ηλιόπουλο
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:47, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΑΡΘΡΙΤΙΔΕΣ
Αααχ τα κοκαλάκια μου. Οι αρθρίτιδες είναι παθήσεις των αρθρώσεων που εξελίσσονται σιγά σιγά και οδηγούν σε πόνο. Τις χαρακτηρίζει η απώλεια του αρθρικού χόνδρου, η τοπική καταστροφή των ιστών και η ανάπτυξη νέου οστού με το όνομα οστεόφυτο.

Οι διάφοροι τραυματισμοί, η παχυσαρκία, η πρόοδος της ηλικίας και οι γενετικές ανωμαλίες προδιαθέτουν στην εμφάνιση αρθρίτιδας.

Ποιοι σκύλοι είναι επιρρεπείς στην αρθρίτιδα;
Οι αρθρίτιδες εμφανίζονται συχνότερα σε σκύλους 8-12 ετών, συνήθως αρσενικούς, μεγαλόσωμων και γιγαντόσωμων φυλών, σχεδόν πάντα παχύσαρκους ή υπέρβαρους.

Άλλοι παράγοντες, που προδιαθέτουν στην εμφάνιση αρθρίτιδας εκτός από την ηλικία είναι:
• Η παχυσαρκία
• Η εντατική άσκηση, ιδίως κατά την ανάπτυξη
• Η φυλή (Labrador, German Shepherd)

Στο σκύλο η συχνότερη αρθροπάθεια είναι η οστεοαρθρίτιδα, που γενικά παρατηρείται ως δευτερογενής διαταραχή σε κληρονομικά νοσήματα ανάπτυξης όπως η οστεοχόνδρωση, οι δυσπλασίες των άκρων και οι διαταραχές στην ανάπτυξη των αρθρώσεων. Στις επίκτητες αιτίες περιλαμβάνονται οι τραυματισμοί, η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, η ασηπτική νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου.

Πρόσεξε τι τον ταΐζεις
Η διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στα νοσήματα ανάπτυξης των αρθρώσεων. Όταν ο κτηνίατρός σας «στεγνώνει» τη γλώσσα του, για να σας πείσει να μη δίνετε κρέας στα κουτάβια, να μην τα υπερσιτίζετε και να μη δίνετε συμπληρώματα ιχνοστοιχείων, αν δε χρειάζονται, δεν το κάνει, γιατί παίρνει ποσοστά από τις εταιρείες ζωοτροφών.

Για παράδειγμα τα κουτάβια, που παραταΐζετε, αναπτύσσονται ταχύτερα, αυξάνοντας το μήκος των οστών και το σωματικό τους βάρος. Το παραπανίσιο αυτό βάρος καταπονεί το σκελετό και αποτελεί γενεσιουργό παράγοντα ή προδιαθετικό οστεοχόνδρωσης, δυσπλασίας του ισχίου ή του αγκώνα.

Πρόγνωση και θεραπεία
Η πρόγνωση, δηλαδή ο τρόπος, που θα εξελιχθεί μια αρθροπάθεια, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο γρήγορος εντοπισμός του προβλήματος, το σωστό βάρος, η κατάλληλη διατροφή και τα φάρμακα με την αρμόζουσα άσκηση, τις περισσότερες φορές εξασφαλίζουν μια «καλή» ζωή για το «αρθριτικό» σκυλί.

Στη φαρμακευτική αγωγή κατά των αρθροπαθειών μπορούν να συμπεριληφθούν:
1) Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η Καρπροφαίνη, η Μελοξικάμη, Firocoxib, Τεστοξαλίνη, Κετοπροφαίνη, Τολφεναμικό οξύ κλπ.
2) Φάρμακα που επηρεάζουν το μεταβολισμό του αρθρικού χόνδρου, όπως τα διατροφικά συμπληρώματα, χονδροπροστατευτικά (πόσιμα και ενέσιμα)
3) Γλυκοκορτικοειδή για σύντομα χρονικά διαστήματα
4) Αναλγητικά

Συγκεκριμένες αρθροπάθειες μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότατα με χειρουργική επέμβαση, π.χ. πρόπτωση μεσοσπονδύλιου δίσκου, δυσπλασία των ισχύων, δυσπλασία του αγκώνα κλπ.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη θετική επίδραση της φυσικοθεραπείας σε ολόκληρο το κινητικό σύστημα. Η φυσικοθεραπεία είναι η θεραπευτική μέθοδος που με φυσικά μέσα όπως κίνηση, παράγοντες θερμότητας, ηλεκτρικό ρεύμα, ηχητικά κύματα, λέιζερ, μαγνητικά πεδία μπορούμε να διατηρήσουμε ή και να αποκαταστήσουμε μια βλάβη.

Με τη φυσικοθεραπεία (παθητικές-ενεργητικές ασκήσεις, υδροθεραπεία, μαλάξεις) επιτυγχάνουμε ανακούφιση από τον πόνο, διατήρηση ή βελτίωση της άρθρωσης και αύξηση της μυϊκής ισχύος.

Υπάρχουν επίσης, κάποιες εναλλακτικές θεραπείες για τη διαχείριση της αρθρίτιδας όπως η κρυοθεραπεία, θεραπευτικοί υπέρηχοι, νευρομυϊκή ηλεκτροδιέγερση, θεραπεία με εξωσωματικά κρουστικά κύματα, οστεοπαθητική και βελονισμός. Να θυμάστε όμως, αποτελεσματικότερο όλων είναι η πρόληψη.
Από τον κτηνίατρο Γιώργο Ηλιόπουλο
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:48, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΚΑΛΑ-ΑΖΑΡ, ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΟ ΤΩΡΑ

Για τα σκυλιά, οι ειδικοί το ονομάζουν λεϊσμανίαση. Όλοι εμείς το αποκαλούμε καλαζάρ. Όπως και να το πεις πάντως, πρόκειται για το Nο1 κίνδυνο του καλοκαιριού. Eίναι θανατηφόρο και κολλάει από το τσίμπημα της σκνίπας. Kαι πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να γλιτώσει ο σκύλος μας και φέτος. H πρόληψη έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρχές Aπριλίου και να κρατήσει μέχρι τον Oκτώβριο. Mην καθυστερείτε λοιπόν.

Tα μέτρα που ακολουθούν ίσως βοηθήσουν. Aκολουθείστε συνδυαστικά όσα περισσότερα αντέχετε και αυξήστε την προστασία τον Aύγουστο.

1. Ψέκασμα: (ή πασάλειμμα) με σιτρονέλλα (ή άλλο ειδικό σκνιπο-απωθητικό-που θα το βρείτε στα φαρμακεία) καθημερινά, στην πλάτη, την κοιλιά, κοντά στη μύτη, όταν πλησιάζει το σούρουπο.

2. Ύπνος: στο εσωτερικό του σπιτιού (ή όσο πιο ψηλά και μακριά από φώτα και φυτά γίνεται) ή σε σπιτάκι με ειδική σίτα που δεν επιτρέπει στην σκνίπα να εισβάλλει. Mακριά από σκνιπόφιλα φυτά και λιμνάζοντα νερά. Mακριά από φώτα που έλκουν τα έντομα. Yπάρχουν ειδικές λάμπες που δεν προσελκύουν τη σκνίπα.

3. Λουράκι: κατά της σκνίπας. Ίσως να μην είναι αποτελεσματικό, εγώ πάντως της το έβαλα και φέτος…

4. Σκόρδο: στο φαϊ. Διώχνει παράσιτα και τη σκνίπα, αλλά πρέπει, λέει, να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες. Bάλτε σκελίδες σκόρδο σε ελαιόλαδο και προσθέστε το φαγητό του.

5. Στη βραδινή βόλτα: κρατείστε το ζώο δραστήριο. Aν ξαπλώσει λίγο, κινδυνεύει. Σε περίπτωση δυνατού αέρα ή βροχής μπορείτε να εφησυχάσετε για λίγο. Mόλις όμως περάσει η μπόρα… γρήγορα μέσα στο σπίτι.

6. Tέστ καλαζάρ: για να ξέρουμε που βρισκόμαστε, ένα τεστ δείκτη τώρα και άλλο ένα τον Oκτώβριο δεν θα έβλαπτε…
Από τον κτηνίατρο Γιώργο Ηλιόπουλο
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:50, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΕΞΩΠΑΡΑΣΙΤΑ... ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΠΕΛΑΣ
Όλοι ευχόμασταν να τελειώσει αυτός ο βαρύς χειμώνας, πολύ βαρύς χωρίς να αναφερόμαστε μόνο στις θερμοκρασίες και τα χιόνια. Μπαίνοντας λοιπόν η άνοιξη άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και παρείσακτοι πάνω στα κατοικίδια μας.
Ζητούμενο είναι να πάρουμε τα μέτρα μας ώστε να μετριάσουμε την παρουσία τους καθώς και τις επιπτώσεις αυτής της παρουσίας. Κρότωνες, δηλαδή τσιμπούρια, και ψύλλοι είναι οι πλέον συχνοί εισβολείς στην γούνα του σκύλου μας.
Η παρουσία τους εκτός από αντιαισθητική είναι και πολύ επικίνδυνη για την ζωή του κατοικίδιου μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βασιστούμε στην οπτική παρατήρηση και την αφαίρεση τους γιατί τις περισσότερες φορές ανεβοκατεβαίνουν και μετακινούνται πάνω στο σώμα του ζώου.
Ας δούμε όμως γιατί πρέπει να βρισκόμαστε σε επιφυλακή για την παρουσία τους.
Ο ψύλλος για να τραφεί και να πολλαπλασιαστεί πίνει αίμα από το παρασιτούμενο κατοικίδιο. Για να πετύχει την είσοδο του απομυζητικού του οργάνου στο κατοικίδιο εκκρίνει ένα είδος σάλιου που σκοπό έχει να χαλαρώσει τον φραγμό της επιδερμίδας. Σε αυτό το σάλιο τα περισσότερα κατοικίδια αντιδρούν με φαγούρα και ερύθημα-κοκκινίλα.
Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η κατάσταση οδηγεί στο ξέσπασμα μιας αλλεργικής δερματίτιδας που αν δεν προσεχθεί καταλήγει σε πυώδη δερματίτιδα και ένα ζώο γεμάτο πληγές και συνεχή φαγούρα. Το ζώο όλη την ώρα ξύνεται, δαγκώνεται και γλείφεται με αποτέλεσμα να γενικεύεται η δερματίτιδα από μια ορισμένη περιοχή του δέρματος σε όλο το σώμα. Το τρίχωμα αρχίζει να αραιώνει και σύντομα πέφτει αφήνοντας ολόκληρες περιοχές κενές και πληγωμένες.
Δεν φτάνει όμως μόνο η αλλεργική δερματίτιδα που προκαλείται. Υπάρχουν νόσοι που ο ψύλλος παίζει τον ρόλο του ενδιάμεσου ξενιστή- μεταφορέα. Είναι αιμοπρωτοζωονόσοι όπως η Ηπατοζωονόσος και η Αιμομπαρτονέλωση που αποτελούν απειλή για την υγεία αλλά και την ζωή του κατοικίδιου μας.
Και πάλι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πως μόνο με την πρόληψη μπορούμε να προλάβουμε αυτές τις καταστάσεις μιας και τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά. Αν το ζώο σας ξύνεται έστω και λίγο. Αν το τρίχωμα του αραιώνει και πέφτει. Αν στο δέρμα του παρατηρείτε μικρά μαύρα σημαδάκια σαν να έχετε ρίξει πιπέρι στο ζώο σας. Αν ο σκύλος δαγκώνει η γλύφει συνέχεια διάφορα σημεία του σώματος του τότε μάλλον έχει δεχθεί την επίσκεψη ψύλλου. Σε πιο άτυχες περιπτώσεις που ψύλλος είναι φορέας κάποιας αιμοπρωτοζωονόσου, μπορεί να παρατηρηθούν ανορεξία, πυρετός ,κακή διάθεση που γρήγορα μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλη απειλή για την ζωή του ζώου σας.
Δεύτερος μα όχι λιγότερο επικίνδυνος επισκέπτης είναι τα τσιμπούρια .Καφέ ή πράσινα. Μικρά-νηστικά ή μεγάλα όταν έχουν πιει αίμα. Μόνα τους η ολόκληρα τσαμπιά αποτελούν σημαντική ενόχληση για το κατοικίδιο. Εντοπίζονται πιο εύκολα αλλά δεν πρέπει να γίνεται με το χέρι η αφαίρεση τους αφού με το τράβηγμα μένουν οι δαγκάνες μέσα και δημιουργούνται μικρά η μεγαλύτερα οζίδια που προβάλουν στο δέρμα του ζώου.
Δεν είναι όμως μόνο τα δερματικά προβλήματα αλλά νόσοι που μπορεί το τσιμπούρι να μεταφέρει στον σκύλο. Μπορεί ένας σκύλος να έχει επάνω του χίλια τσιμπούρια και ίσως να προβληματιστεί από την αναιμία μόνο που θα του προκαλέσει η απώλεια αίματος. Μπορεί όμως να ανέβει μόλις ένα μολυσμένο τσιμπούρι επάνω του και να προκαλέσει Ερλίχια η Κροτωνική παράλυση.
Τα συμπτώματα είναι αμέσως μετά το τσίμπημα συνήθως ήπια και τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητα. Έξι με επτά μήνες αργότερα εγκαθίσταται αιματολογική νόσος με ποικιλία εκδηλώσεων. Μπορεί να έχουμε επίσταξη, ρινορραγία, βήχα, χωλότητα , ορχίτιδα, οιδήματα και άλλα. Τις πιο πολλές φορές το κατοικίδιο φτάνει αργά στο ιατρείο και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που απειλείται η ζωή του.
Όπως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό θα πρέπει να προλάβουμε αυτούς τους επικίνδυνους επισκέπτες από το να κατοικήσουν πάνω στον τετράποδο φίλο μας. Στην αγορά υπάρχουν διάφορα σκευάσματα με ποικιλία μορφών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αντισταθούμε έναντι των εισβολέων.

1. Αντιπαρασιτικα περιλαίμια - κολάρα.

Έχουν την μορφή λουριού που φοριέται στο λαιμό του κατοικίδιου μας. Η διάρκεια ζωής τους ποικίλει από 3 έως 6 μήνες και προστατεύουν για αυτό το διάστημα από τα εξωπαράσιτα. Αρκετά από αυτά καθίστανται ανενεργά με την διαβροχή είτε στην θάλασσα είτε στο μπάνιο του ζώου γι αυτό θα πρέπει να αφαιρούνται και να επανατοποθετούνται ώστε να μην βραχούν. Η κατάποση τους είναι τοξική απειλή για το κατοικίδιο γι αυτό θα πρέπει να εφαρμόζονται σχολαστικά ώστε να μην μπορεί το ζώο να τα μασουλήσει. Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι το κολάρο μπορεί να προστατέψει μια μεσαίου μεγέθους φυλή σε όλη την έκταση του σώματος της, δεν μπορεί να εγγυηθεί το ίδιο σε μεγαλόσωμες πολύ τριχωτές η γιγαντόσωμες φυλές.

2. Διαλύματα σε αμπούλες.

Είναι η πιο εύχρηστη λύση απλή στην εφαρμογή της και καθόλου τοξική. Έχει διάρκεια προστασίας 4 με 5 εβδομάδες και συνήθως πωλείται σε τριάδες ώστε να μην ξεμένει ο ιδιοκτήτης εύκολα μέσα στο καλοκαίρι που μπορεί να βρίσκεται σε διακοπές. Η κατανομή στο σώμα γίνεται μέσω του υποδόριου λίπους όποτε ένα μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι σε περιοχές όπως τα μεσοδακτύλια διαστήματα που είναι φτωχά σε λίπος η κάλυψη ίσως δεν είναι αρκετά ικανοποιητική.

3. Σπρέυ

Αρκετά διαδεδομένη μέθοδος με αρκετά όμως προβλήματα στην εφαρμογή της. Είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις να ψεκάσεις μια μεγαλόσωμη μακρύτριχη φυλή σε κάθε πόντο το σώματος της. Έχει διάρκεια περίπου ενός μήνα αλλά η εφαρμογή πρέπει να γίνεται σε ανοιχτό χώρο και επιμελώς να διαβρέχεται όλη η επιδερμίδα και όχι το τρίχωμα του ζώου.

4. Αντιπαρασιτικα λουτρά.

Στο εμπόριο διατίθενται σκευάσματα που συνήθως αφορούν παραγωγικά ζώα και που με προσεκτική αραίωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το λούσιμο του ζώου. Είναι εξαιρετικά τοξικά σκευάσματα γι αυτό απαιτείται προσεκτικότατη διάλυση, προσοχή στην εφαρμογή γύρω από ευαίσθητες περιοχές και αποφυγή κατάποσης του διαλύματος.

5. Αντιπαρασιτικές σκόνες και χάπια.

Σκευάσματα με την μορφή πούδρας μπορεί να τοποθετηθούν πάνω στο τρίχωμα του σκύλου με εξωπαρασιτοκτόνες ιδιότητες. Η μέθοδος μειονεκτεί αφού η σκόνη απομακρύνεται εύκολα ακόμα και με το τίναγμα του ζώου, αλλά και τα σκευάσματα είναι εξαιρετικά τοξικά εφόσον καταποθούν. Επίσης υπάρχουν κάποια χάπια που θεωρητικά προσδίδουν κάποια οσμή στο δέρμα του ζώου οπότε τα εξωπαράσιτα δεν πλησιάζουν.

6. Αντιπαρασιτικες ενέσεις.

Πολύς κόσμος τις αποκαλεί και εμβόλιο για τα τσιμπούρια. Γίνονται συνήθως όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει και έχουν διάρκεια περίπου 45 ημερών. Πρέπει να γίνονται εξαιρετικά προσεκτικά ώστε να αποφευχθεί ο πόνος και ο δραματικός κνησμός που προκαλεί η λάθος έγχυση. Τέλος να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να χορηγηθούν σε συγκεκριμένες φυλές αφού μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο.

7. Γιατροσόφια.

Έχουν διάδοση διάφορες αλχημείες όπως λούσιμο με πετρέλαιο, επιθέματα οινοπνεύματος και καμφοράς και άλλα. Δεν χωρά αμφιβολία ότι είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να προκαλέσετε εγκαύματα και τοξίνωση του ζώου σας.

Νομίζω ότι έγινε σαφής η ανάγκη πρόληψης της εξωπαρασίτωσης. Με τον συνδυασμό λοιπόν κάποιων μεθόδων όπως αμπούλα, ψεκασμός μεσοδακτύλιων και ένα αδιάβροχο κολάρο πιστεύω ότι θα αποφύγετε την παρουσία οποιουδήποτε παρείσακτου.
Από τον κτηνίατρο Γιώργο Ηλιόπουλο
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:50, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΤΟΞΟΠΛΑΣΜΩΣΗ

Είναι μια σχετικά συχνή λοίμωξη με πρωτόζωα (προσβάλλει περίπου το 25% των γυναικών), η οποία δεν είναι επικίνδυνη και μεταδίδεται στον άνθρωπο από κατοικίδια ζώα, κυρίως γάτες, αλλά και από μισοψημένο κρέας. Στη χώρα μας, το ποσοστό των οροθετικών γυναικών (όσων, δηλαδή, έχουν αντισώματα για την τοξοπλάσμωση) είναι 50 με 60% περίπου. Στη Γαλλία, όπου συνηθίζουν να τρώνε το φιλέτο τους μισοψημένο, το ποσοστό ανεβαίνει στο 90%, ενώ στην Αγγλία φτάνει μόνο στο 20 με 30%.

Ο κίνδυνος για συγγενή τοξοπλάσμωση (αυτή που παίρνει το έμβρυο από τη μητέρα του στην ενδομήτρια ζωή του) υφίσταται στην πρωτολοίμωξη, δηλαδή στην περίπτωση που μολυνθείτε πρώτη φορά στην εγκυμοσύνη σας. Όταν η πρωτολοίμωξη συμβεί στην αρχή της κύησης, η πιθανότητα μόλυνσης του κυήματος είναι μικρή, αλλά η νόσηση βαρύτατη.

Αντίθετα, αν το έμβρυο μολυνθεί στο τέλος της κύησης, ο κίνδυνος είναι μεγάλος, αλλά η νόσηση ελαφριά. Οι βλάβες τις οποίες προκαλεί η συγγενής τοξοπλάσμωση είναι: πρόωρος τοκετός, πυρετός, διόγκωση ήπατος και σπλήνας, διανοητική καθυστέρηση, εξάνθημα, ίκτερος, καταρράκτης, βραδύτητα ανάπτυξης, μικροκεφαλία ή υδροκεφαλία.

Ωστόσο, με τις εξετάσεις ρουτίνας στη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας, η τυχόν μόλυνση θα εντοπιστεί και θα αντιμετωπιστεί. Επιπλέον, οι πιθανότητες να προσβληθείτε, αν δεν έχετε ανοσία στην ασθένεια, είναι μικρές. Ίσως γιατί δεν έρχεστε σε επαφή με ζώα, αλλά και γιατί το ποσοστό των εγκύων, οι οποίες προσβάλλονται από τοξοπλάσμωση δεν ξεπερνά, σύμφωνα με τις στατιστικές, το 5%. Από αυτές τις μέλλουσες μητέρες, ούτε οι μισές δεν μεταδίδουν τη λοίμωξη στο έμβρυο.

Ωστόσο, μπορείτε να πάρετε μερικά προληπτικά μέτρα για να μην προσβληθείτε από τοξοπλάσμωση. Πλένετε πολύ καλά τα χέρια σας κάθε φορά που χαϊδεύετε το αγαπημένο σας κατοικίδιο και μην αφήνετε τη γατούλα σας να ανεβαίνει στο τραπέζι και τους πάγκους της κουζίνας. Αναθέστε σε κάποιον άλλον να καθαρίζει την άμμο της και αν δεν βρείτε εθελοντή, φροντίστε να διεκπεραιώνετε με γάντια αυτό το καθήκον! Επίσης, να φοράτε τα γάντια, όταν ασχολείστε με τα παρτέρια στον κήπο. Να τρώτε το κρέας καλοψημένο και να πλένεστε πάρα πολύ καλά, όταν πιάνετε ωμό κρέας. Με λίγα λόγια, να τηρείτε με σχολαστικότητα όλους τους κανόνες υγιεινής.
Από τον κτηνίατρο Γιώργο Ηλιόπουλο
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:50, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

Η ΠΥΟΜΗΤΡΑ ΣΤΟΝ ΣΚΥΛΟ


Η πυομήτρα είναι η πιο συχνή παθολογική κατάσταση της μήτρας που συναντά ο κτηνίατρος στην κλινική πράξη. Θεωρείται από τις πιο συχνές αιτίες θανάτου στα σκυλιά. Πολλές φορές ο ιδιοκτήτης του ζώου δεν αντιλαμβάνεται έγκαιρα την πυομήτρα μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία, καθώς τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ γενικά και όχι πάντα ιδιαίτερα έντονα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά τους.

Με τον όρο «ΠΥΟΜΗΤΡΑ» εννοούμε την συλλογή παθολογικού εκκρίματος στη κοιλότητα της μήτρας και την υπερπλασία του ενδομητρίου. Το έκκριμα αυτό παράγεται από τους αδένες του ενδομητρίου υπό την επίδραση της προγεστερόνης ή των προγεσταγόνων. Όσο παραμένει το έκκριμα δημιουργείται διάταση των τοιχωμάτων της μήτρας αλλά και των κοιλιακών τοιχωμάτων. Το έκκριμα αυτό τις περισσότερες φορές έχει πολύ αυξημένο μικροβιακό φορτίο.

Η πυομήτρα μπορεί να είναι κλειστή ή ανοιχτή. Στην κλειστή πυομήτρα ο τράχηλος είναι κλειστός και το έκκριμα παραμένει μέσα στη μήτρα. Στην ανοιχτή πυομήτρα ο τράχηλος είναι ανοιχτός και το έκκριμα κυλάει από τον κόλπο.

Παλαιότερα πίστευαν ότι προσβάλλονται σκυλιά σε μεγάλη ηλικία μόνο, που δεν έχουν γεννήσει ποτέ και ότι ο τοκετός προστατεύει το ζώο από το ενδεχόμενο να παρουσιάσει πυομήτρα. Σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα όμως, η πυομήτρα μπορεί να παρουσιαστεί και σε ζώα μικρότερης ηλικίας (ακόμα και ύστερα από τον πρώτο οίστρο) και σε ζώα που έχουν γεννήσει μία ή περισσότερες φορές.

Συνηθέστερα η παθολογική αυτή κατάσταση συναντιέται δύο μήνες μετά τον οίστρο λόγω διαταραχών της ορμονικής λειτουργίας των ωοθηκών ή λόγω χορήγησης οιστρογόνων για την αποφυγή ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ή ακόμα κατόπιν μακρόχρονης χορήγησης προγεσταγόνων, με σκοπό την αναστολή του οίστρου.

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την πυομήτρα στον σκύλο είναι η έντονη εξασθένιση, η αδυναμία, η ανορεξία, η πολυουρία, η πολυδιψία, ο εμετός και η διάταση των κοιλιακών τοιχωμάτων. Στην περίπτωση ανοιχτής πυομήτρας εμφανίζεται και έκκριμα από τον κόλπο. Το έκκριμα αυτό μπορεί ναι είναι υδαρές με χαρακτηριστική οσμή ή να είναι κρεμώδες κίτρινο ή ροζέ (στην περίπτωση που έχει και αίμα). Το αιδοίο είναι υπερτροφικό και το τρίχωμα στην γύρω περιοχή δείχνει βρεγμένο. Το ζώο παρουσιάζει ψηλό πυρετό στις περισσότερες περιπτώσεις κλειστής πυομήτρας και σπανιότερα στην ανοιχτή.

Οι επιπλοκές στην πυομήτρα οφείλονται στην απορρόφηση των τοξινών από τα τοιχώματα της μήτρας με αποτέλεσμα την τοξιναιμία, την σπειραματονεφρίτιδα, και την διαταραχή του σχηματισμού των ερυθροβλαστών στον μυελό των οστών που έχει σαν συνέπεια την εμφάνιση αναιμίας. Οι σημαντικές αυτές επιπλοκές είναι που οδηγούν ζώα με πυομήτρα, αρκετές φορές στο θάνατο.

Όλα τα συμπτώματα όμως που περιγράφηκαν παραπάνω τα συναντάμε στην περίπτωση μιας κλασικής πυομήτρας. Δεν είναι σπάνιο να δούμε ζώα να παρουσιάζουν μόνο ληθαργικότητα, χωρίς ίχνος εκκρίματος από τον κόλπο δύο μήνες ύστερα από τον οίστρο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο γιατρός με ψηλάφηση μπορεί να διαπιστώσει την διόγκωση της μήτρας. Υπάρχουν φορές που μπορεί να παρατηρηθεί η κατά διαστήματα έξοδος του πυώδους εκκρίματος με αποτέλεσμα η γενική κατάσταση του ζώου να παρουσιάζει εναλλασσόμενα βελτίωση ή επιδείνωση. Άλλες πάλι φορές ζώα με πυομήτρα παρουσιάζουν έντονα φαινόμενα αλλοίωσης της γενικής τους κατάστασης και διάταση μόνο των κοιλιακών τοιχωμάτων. Στην περίπτωση αυτή αν δεν αρχίσει η θεραπεία άμεσα, κινδυνεύει η ζωή τους μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν κι άλλα συμπτώματα που σπανιότερα συναντάμε στην πυομήτρα όπως είναι η τοξική αρθρίτιδα και η πάρεση των πίσω άκρων.

Η κλινική και εργαστηριακή εξέταση του ζώου που διενεργεί ο κτηνίατρος, είναι απαραίτητα στοιχεία για τη σαφή διάγνωση της νόσου και τον καθορισμό της θεραπευτικής αγωγής που πρέπει να ακολουθηθεί.

Ο κτηνίατρος είτε με την ψηλάφηση, είτε ακτινογραφικά, είτε υπερηχογραφικά θα διαπιστώσει την διογκωμένη μήτρα. Οι αιματολογικές εξετάσεις θα δείξουν τον μεγάλο αριθμό λευκοκυττάρων και την πιθανότητα αναιμίας. Οι βιοχημικές εξετάσεις θα δείξουν τον βαθμό στον οποίο πιθανών έχουν επηρεαστεί τα νεφρά.

Οι θεραπεία εκλογής είναι η υστερεκτομή. Σε ακραίες περιπτώσεις όμως, όπου η γενική κατάσταση του ζώου είναι πολύ άσχημη και έχουμε ψηλό πυρετό, συνιστάται η χορήγηση αντιβιοτικών και η γενική τόνωση του οργανισμού για μία μέρα πριν τη διενέργεια της επέμβασης. Αποτελεί όμως μεγάλο ρίσκο η αναμονή αυτή.

Η μετεγχειρητική αγωγή συνίσταται στην χορήγηση αντιβιοτικών, για όσο διάστημα κρίνει ο κτηνίατρος απαραίτητο, ανάλογα με την κλινική εικόνα του ζώου.
Απο ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:52, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ

Τα αυτιά του σκύλου μου μυρίζουν απαίσια! Tο κουτάβι μου ξύνει τα αυτιά του! Το σκυλί μου τρίβει το κεφάλι του στο πάτωμα! Αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα ερωτήματα σε ένα σχετικά με τα αυτιά ενός κατοικιδίου.
Σημάδια ασθένειας των αυτιών
Μερικά από τα σημάδια που θα σας υποδείξουν πρόβλημα στα αυτιά είναι:
- Άσχημη μυρωδιά
- Κνησμός (φαγούρα) και ξύσιμο των αυτιών με τα πόδια
- Υγρό μέσα στα αυτιά και στις τριχούλες έξω από αυτά
- Κοκκινίλα και πρήξιμο στο πτερύγιο του αυτιού
-Χτυπάει το κεφάλι του κουνώντάς το δεξιά και αριστερά
- Κλίνει (γυρίζει) προς μία μεριά του σώματός του
- Πονάει όταν του χαϊδεύουμε τα αυτιά
- Κάθεται «μαζεμένο» ή γίνεται ευέξαπτο
- Πιθανά αίτια μιας ασθένειας των αυτιών

Τα προβλήματα στα αυτιά ενός κατοικίδιου μπορεί να έχουν πολλαπλές αιτίες.
Μερικές από αυτές είναι:
- Αλλεργίες όπως η ατοπία και η τροφική υπερευαισθησία
- Παράσιτα όπως η ωτοδεκτική ψώρα
- Μικροοργανισμοί όπως βακτήρια, μύκητες κλπ
- Ξένα σώματα όπως άγανα
- Τραυματισμοί
- Ορμονικές διαταραχές όπως ο υποθυρεοειδισμός
- Ανατομικές ιδιαιτερότητες του αυτιού: «πεσμένα» αυτιά ή στενός αυλός
- Κληρονομικά προβλήματα, προβλήματα ανοσοποιητικού ή όγκοι.

Αλλεργίες
Κατοικίδια με αλλεργίες είτε σε κάποιο εισπνεόμενο αντιγόνο είτε σε κάποια τροφή έχουν συχνά προβλήματα με τα αυτιά. Μπορεί μάλιστα η φαγούρα στα αυτιά να είναι και το πρώτο σημάδι κάποιας αλλεργίας.Ξύνοντας έντονα τα αυτιά του, συνήθως τα επιμολύνει με μικροοργανισμούς και ξεκινά η περίφημη ωτίτιδα. Όταν το υπόβαθρο είναι αλλεργικό τότε η δυσκολία είναι διπλή αφού και τη μόλυνση πρέπει να θεραπεύσουμε αλλά και την αλλεργία να τιθασεύσουμε.

Παράσιτα
Η ψώρα των αυτιών (otodectes cynotis) είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα στα αυτιά των γατών και λιγότερο συχνό στους σκύλους.Κάποιες φορές, ο κνησμός είναι τόσο έντονος που συχνά καταλήγει σε σοβαρό τραυματισμό του αυτιού.

Βακτήρια και μύκητες
Πολλοί τύποι βακτηρίων αλλά κυρίως η Malessezia pachydermitis μπορούν να προκαλέσουν ωτίτιδα. Αν κρατάμε τα αυτιά καθαρά (χώρο υγρό, κυψελίδα, τρίχες) τότε το περιβάλλον είναι εχθρικό σε βακτήρια και μύκητες.

Ξένα σώματα
Άγανα κυρίως από φυτά που κολλάνε και στα ρούχα μας συνήθως «τρυπώνουν» στα αυτιά προκαλώντας εξαιρετικούς ερεθισμούς. Έτσι όταν χτενίζετε το κατοικίδιό σας πάντα πρέπει να κοιτάτε στο εσωτερικό του πτερυγίου για άγανα.

Τραυματισμοί
Δαγκώματα από άλλα κατοικίδια αλλά και ο έντονος κνησμός καταλήγουν συνήθως σε βαρείς τραυματισμούς των πτερυγίων. Μια από τις πιο δυσάρεστες εξελίξεις είναι το ωταιμάτωμα (αίμα διάχυτο στον υποδόριο ιστό του πτερυγίου) που απαιτεί χειρουργική επέμβαση.

Ορμονικές ανωμαλίες
Η μειωμένη ή αυξημένη παραγωγή κάποιων ορμονών οδηγεί σε ωτίτιδα. Ο θυρεοειδής, τα επινεφρίδια και ορμόνες φύλου είναι οι συνηθέστερες.

Ανατομικές ιδιαιτερότητες
Πεσμένα αυτιά ή με υπερβολική τριχοφυϊα προδιαθέτουν σε φλεγμονή αυτιών.

Και τώρα τι κάνουμε;
Θα πρέπει αρχικά να προσεγγιστεί σχολαστικότερα η αιτία του προβλήματος. Μην ξεχνάτε ότι η ωτίτιδα είναι συνήθως αποκότα σημαντικότερων προβλημάτων υγείας. Ο γιατρός σας θα κάνει ωτοσκόπηση για να αφαιρέσει πιθανό ξένο σώμα και καθαρίζοντας να παρατηρήσει τη γενική κατάσταση αυτιού και κατοικίδιου.
Αν υποψιαστεί βακτήριο ή μύκητα θα σας ζητήσει καλλιέργεια και αυτιοβιογράφημα ώστε να βρεθεί το αίτιο και να δοθεί το ανάλογο αντιβιοτικό. Με την εξέταση, το καλό ιστορικό και τις διαγνωστικές εξετάσεις θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τον «μπελά» της ωτίτιδας. Η θεραπεία πρέπει να είναι τοπική και συστηματική. Θα πρέπει λοιπόν και το κατοικίδιο να πάρει συστηματικά το κολλύριό του και τα αντιβιοτικά από το στόμα αλλά και ο καθαρισμός να γίνεται σχολαστικά.

Καθαρισμός και πρόληψη
Το κανάλι του αυτιού του σκύλου σας έχει σχήμα αγγλικού «L». Οι ακαθαρσίες τα ξένα σώματα και η κυψελίδα φυσικά μαζεύονται στον πυθμένα αυτού του «L». Η χρήση ενός καλού καθαρισμού βοηθά στο να ξεκολλήσουν αυτές οι ουσίες και εύκολα να απομακρυνθούν με μια μπατονέτα ή κομμάτι βαμβακιού.
Βάζετε το καθαριστικό «πλημμυρίζοντας» το αυτί και κάνετε απαλό μασάζ για 20-30 sec. Μετά προσεκτικά με την μπατονέτα απομακρύνετε τις «ακαθαρσίες». Ποτέ μην πιέζετε την μπατονέτα πέρα από το σημείο που βλέπετε το άκρο της ή αισθάνεστε την πρώτη αντίσταση.
Μετά από τον καλό καθαρισμό μπορείτε και τα φάρμακα να χρησιμοποιήσετε αποτελεσματικότερα αλλά και τα αυτιά να τα κρατήσετε υγιή. Η συχνότητά του, αν δεν υπάρχει άλλη σύσταση, πρέπει να είναι κάθε 2-3 εβδομάδες.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
'petros'
Δημοσιεύσεις: 990
Εγγραφή: 10 Αύγ 2011, 13:52
Τοποθεσία: Λευκωσια

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από 'petros' »

ΦΑΕ ΛΑΔΙ
Το λάδι κάνει καλό στο τρίχωμα... Το κάνει πυκνό και του δίνει έξτρα λάμψη...

Πόσο μάλλον το ελαιόλαδο, το καλύτερο λάδι του κόσμου, που μια και ζούμε στην Ελλάδα και το παράγουμε το έχουμε άφθονο... Αλήθειες και ψέματα γύρω από την πιο ιερή σχέση, που μας κατατρέχει από τη βάπτισή μας μέχρι ... το μπολάκι του σκύλου μας.

Μεσογειακή κουζίνα και ελαιόλαδο. Πόσες ευλογίες δεν έχουμε ακούσει για τις ευεργετικές ιδιότητες που έχει το ελαιόλαδο στον άνθρωπο; Με τα αντιοξειδωτικά του συστατικά που είναι ότι καλύτερο για να προλάβει κάποιος την αρτηριοσκλήρωση και να μην αποκτήσει ποτέ «κακιά» χοληστερίνη (αρκεί να το τρώει ωμό!). Ο κάποιος όμως είναι ο άνθρωπος, και αφού μιλάμε για τους ανθρώπους δε σημαίνει ότι αυτόματα ισχύουν τα ίδια και για τον σκύλο.

Γιατί ο μεν άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να μεταβολίσει τόσο το λίπος ώστε οι υπολειμματικές ουσίες να μη φράζουν τα αγγεία του, οπότε φράζουν, ο δε σκύλος έχει την τύχη να μεταβολίζει το λίπος σχεδόν πλήρως και έτσι να μην έχει ποτέ τέτοια προβλήματα. (Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι μπορεί να τρώει κάθε μέρα πατάτες τηγανιτές!)

Το λίπος είναι το κύριο μέσο παροχής ενέργειας αφού κάθε γραμμάριο του αποδίδει διπλάσιες θερμίδες και από τους υδατάνθρακες αλλά και από τις πρωτεΐνες. Υπάρχει όμως ένας περιοριστικός παράγοντας που καθιστά σημαντική τη διαλογή μεταξύ των πηγών και των λιπαρών οξέων. Δε θα κουράσω με ακόρεστα, πολυακόρεστα και κεκορεσμένα λιπαρά….

Εν πάση περιπτώσει πρέπει να γίνει σαφές ότι ο σκύλος έχει ανάγκη από συγκεκριμένα απαραίτητα λιπαρά οξέα, η μορφή της αλυσίδας των οποίων παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία του και στην εμφάνισή του.

Τι «λάδι» κάνει να τρώει ο σκύλος
Όταν η πηγή λίπους είναι ζωική τότε όλα πάνε καλά και μόνη σας μέριμνα πρέπει να είναι η συντήρησή του αλλά και της τροφής ώστε να μην ταγκίσει. Επίσης πρέπει να προσέξετε και την ποσότητά την οποία θα καταναλώσει ο σκύλος σας για να μην παχύνει.

Συνήθως όμως, όσοι δίνουν στο σκύλο τους «μαγειρευτό» φαΐ δε χρησιμοποιούν ζωικό λίπος. Χρησιμοποιούν λάδι και μάλιστα ελαιόλαδο. Γιατί πολύ σωστά θεωρούν ότι είναι το καλύτερο. Με μια διαφορά. Το ελαιόλαδο, είναι όντως το καλύτερο λάδι για τον άνθρωπο, όχι όμως και για το σκύλο.

Το κατοικίδιο σας πρέπει να τρώει σπορέλαιο όπως για παράδειγμα το καλαμποκέλαιο ή το σογιέλαιο κλπ.

Παν μέτρον άριστον
Μια κουταλιά της σούπας ωμού σπορέλαιου για κάθε 15kg βάρους είναι ιδανικό για να αποκτήσει γυαλιστερό τρίχωμα χωρίς «πιτυρίδα» και χωρίς πεπτικά προβλήματα.

Όμως! Προσοχή!
Η υπερβολική ποσότητα σπορέλαιου μπορεί να προκαλέσει διάρροια και όπως είπαμε και πιο πριν και παχυσαρκία.

Η υπερβολική ποσότητα λαδιού έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούμε στο τρίχωμα του. Αντί για λαμπερό το κάνει «ματ» με λιπαρή υφή.

Και τέλος σε αρκετές περιπτώσεις λόγω του λαδιού ο σκύλος αναδύει μια οσμή που τον καθιστά «ανεπιθύμητο» στην παρέα.

Για άλλη μια φορά η ισορροπία είναι η λέξη κλειδί. Ούτε λίγο λάδι ούτε πολύ. Επιλέξτε την πηγή προσεκτικά και αφού συμβουλευτείτε το γιατρό σας ξεκινήστε την εφαρμογή του στο φαγητό του σκύλου σας. Και τότε θα μπορείτε να λέτε: «φάε λάδι και έλα να σε χαϊδέψω γιατί είσαι λαμπερός και σταμάτησες να ξύνεσαι και να μυρίζεις».
Απο ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος 'petros' την 01 Δεκ 2011, 09:53, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
«Για να είσαι κυνηγός … δεν αρκεί να διαθέτεις άδεια, όπλο και σκύλο … αλλά κυρίως σεβασμό, συνείδηση και γνώση για την φύση»
Άβαταρ μέλους
Nikos
Δημοσιεύσεις: 1284
Εγγραφή: 31 Αύγ 2011, 12:00

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από Nikos »

Ευγε Πέτρος!!!! :D :D :D
nature
Full Member
Δημοσιεύσεις: 527
Εγγραφή: 12 Αύγ 2010, 00:32

Re: Ασθενειες και Παθησεις των σκυλων

Δημοσίευση από nature »

Φίλε Πέτρο ευχαριστούμε για την κοινοποίηση των πληροφοριών. Καλό θα ήταν σε τέτοιες περιπτώσεις να βάζεις πάντα και το όνομα αυτού που τα έγραψε αλλά και την ηλεκτρονική βάση που τα βρήκες.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Κτηνιατρικά”